Zgodnie ze standardami kontroli zarządczej identyfikacja ryzyk powinna być dokonywana w odniesieniu do zadań określonych w planie działalności urzędu, mając przy tym zawsze na uwadze cele, jakie mają być osiągnięte dzięki realizacji tych zadań.
Do sporządzania opisu ryzyka może służyć trójelementowa metoda R-P-S: ryzyko (R), jego przyczyna (P), skutek (S). Na przykład, jeśli określimy cel jako dojechanie pociągiem na spotkanie o określonej godzinie, to opis ryzyka może wyglądać następująco: (R) ryzyko pociąg nie odjedzie, (P) z powodu złej pogody, (S) co będzie skutkować nieprzybyciem na spotkanie.
Opisując ryzyko należy uważać, aby unikać stwierdzenia oddziaływania ryzyka, które może wydawać się samym ryzykiem, a także by unikać stwierdzenia ryzyka, które nie ma wpływu na cele; podobnie należy uważać, by unikać określania ryzyka sformułowaniami, które są po prostu odwrotnością celów. Przykład właściwego opisu ryzyka oraz najczęstsze błędy opisane są w poniższym przykładzie.
Cel - dojechać pociągiem z A do B na spotkanie o określonej godzinie | |
Nie dojechanie z A do B na spotkanie o określonej godzinie |
Jest to po prostu odwrotność celu |
Spóźnienie się i opuszczenie spotkania |
Jest to stwierdzenie wpływu ryzyka, a nie samego ryzyka |
W pociągu nie ma bufetu, więc zgłodnieję |
Nie ma to wpływu na osiągnięcie celu |
Jeśli nie zdążę na pociąg, to spóźnię się i nie zdążę na spotkanie |
Jest to ryzyko, które można kontrolować upewniając się, że przeznaczę dużo czasu na dotarcie do stacji |
Zła pogoda uniemożliwi odjazd pociągu, a mi dotarcie na spotkanie |
s/ Jest to ryzyko, którego nie mogę kontrolować, ale mogę stworzyć plan awaryjny |
Źródło: Ministerstwo Skarbu Jej Królewskiej Mości, Pomarańczowa księga. Zarządzanie ryzykiem - zasady i koncepcje, październik 2004, s. 15.
2