3818438080

19„a

S. Balbus: Zagłada gatunków

od romantyzmu trwa zagłada tradycyjnych gatunków, które się nie mieszczą w kręgu aktualnych światopoglądów;

w świecie naturalnym im mniej gatunków, lym mniejsza różnorodność zjawisk. W świecie literatury - odwrotnie - im mniej gatunków, tym więcej indywidualnych form życia;

teraz - mieszanie się gatunków, syłwy;

gatunki ciągle trwają, są problemem dla badaczy literatury;

według F. Schłegela każdy utwór poelycki to gatunek sam dla siebie (ale Schlegel był zdania, że byty jednostkowe są nieporównywalne między sobą); nie ma zaniku gatunków, a kryzys teorii;

od romantyzmu - zasada taksonomii form literackich przenosi się poza literaturę -formy związane z epiką nie są dziś epickie, poetyckość to cecha nie tylko poezji itp.;

2 tezy:

0 nie ma gatunków, są teksty - ale ta teza by wykluczała poetykę, zostawiłaby interpretację. Genologia byłaby tylko zabytkiem;

0 typologie gatunkowe są powierzchowne, podstaw ich trzeba szukać u samych podstaw kontaktu językowego. Skoro literatura jest formą językowego kontaktu, to sprowadza się do form aktów mowy. Pisanie traktowane jako narośl na akcie mowy. Wtedy - istota gatunkowa sprowadza się do form illokucyjnych prototypów (np. nowela wywodzi się z opowiadania anegdot); literatura polega na umiejętności posługiwania się mową; nowe próby ocalania gatunków od zagłady prowadzą do przeciwnego efektu -konkretnym tekstom narzuca się taksonomię pozaliteracką;

w obrębie literatury zacierają się granice między formami literackimi i nieliterackimi, im bardziej gatunki literackie się rozpadają, tym częściej w tekstach pojawiają się sygnały przynależności gatunkowej;

taksonomia gatunkowa przeniosła się w inne rejony - z paradygmatyki form literackich do hermeneutyki;

konkretne formy literackie nie realizują określonych paradygmatów gatunkowych; gatunek nie musi realizować paradygmatu, za to musi wskazywać na rozmaite punkty genołogicznych odniesień;

według Bachtina - nurt genologiczny - centralny - to genologia hermeneutyczna. Rożen gatunki w obrębie jednego;

s. 31. kwalifikacje gatunkowe tekstów literackich nie muszą zawierać się w ich konstrukcyjnych paradygmatach, lecz opierają się na różnego rodzaju i różną metodą przeprowadzonych referencjach do odpowiednich obszarów przestrzeni hermeneutycznej, pola tradycji literackiej, w obrębie której gatunki bytują;

zanik gatunków - można o nim powiedzieć, gdy 1) aktualność literacka to „aktualna produkcja literacka", 2) aktualność literacka = zbiór wzajemnie wyizolowanych „faktów konstrukcyjnych";

zagłada gatunków jest niemożliwa.