6827068637

PSYCHOPATOLOGIA 1

Rybakowski s.316-327, Cierpiałkowska s.131-144, Sęk t.l r.5

PSYCHOPATOLOGIA

-    Dziedzina wiedzy zajmująca się opisywaniem, interpretowaniem, wyjaśnianiem i porządkowaniem nieprawidłowych, zaburzonych zjawisk psychicznych, których rozpoznawanie, analiza i ocena są przydatne w postępowaniu klinicznym wobec osób, u których występują.

-    Psychopatologia jest nauką z pogranicza psychologii i psychiatrii, która dzięki badaniom prowadzonym głównie przy użyciu metody eksperymentu klinicznego, istotnie wzbogaciła wiedzę o zaburzeniach procesów poznawczych i emocjonalnych.

-    Amerykańskie i angielskie podręczniki o zaburzeniach psychicznych czy zachowania definiują psychopatologię szeroko-jako obejmującą nie tylko wiedzę o symptomach czy syndromach zaburzeń, ale też o ich psychologicznych uwarunkowaniach - co powoduje znaczne zbliżenie obszaru zainteresowania psychopatologii z psychologia kliniczna.

PSYCHOPATOLOGIA
PSYCHOPATOLOGIA OGÓLNA	PSYCHOPATOLOGIA SZCZEGÓŁOWA
•    Zajmuje się rozpoznawaniem i opisem przejawów zaburzeń psychicznych, ich ujmowaniem w konkretne terminy i pojęcia oraz definiowaniem wskaźników umożliwiających ich poprawne rozpoznanie •    wykorzystując wiedzę i pojęcia używane przez psychologię ogólną, klasyfikuje i definiuje objawy zaburzeń psychicznych, będące przedmiotem zainteresowania psychiatrii
	zaburzeń Dsvchicznvch. • zajmuje się opisem różnych zespołów objawów i jednostek zaburzeń psychicznych (nozologicznych)

Psychopatologia:

1)    deskryptywna - opis objawów (tak jak je opisują pacjenci)

2)    eksplanacyjna - odniesienia do teorii, etiologia patomechanizmów

OBJAW (SYMPTOM) = klinicznie znaczące odchylenie od normalnego nasilenia pewnych właściwości czy normalnego przebiegu konkretnego procesu psychicznego bądź zachowania. Można je podzielić wg różnych kryteriów:

•    osiowe (centralne) - peryferyczne

•    pierwszorzędowe-drugorzędowe

•    bezwzględnie diagnostyczne (np. urojenia) - względnie diagnostyczne (złudzenia)

•    typowe - atypowe

1)    homonomiczne - ilościowe, jeden wymiar - nasilenie objawu

2)    heteronomiczne - różnice jakościowe, odrębne jakościowo objawy

ZESPÓŁ PSYCHOPATOLOGICZNY (KLINICZNY) = zbiór powiązanych objawów występujących wspólnie w naturalnych warunkach. Zespoły kliniczne są częścią różnych kategorii diagnostycznych, np. zespół lękowy jest częścią zaburzeń lękowych lub osobowości. Stanowi on podstawową jednostkę opisu zaburzeń psychicznych:

•    charakteryzują się względnie stałą konfiguracją objawów

•    są podstawą do dalszego postępowania klasyfikacyjnego

•    dostarczają wskazówek diagnostycznych, prognostycznych i terapeutycznych

KATEGORIE (JEDNOSTKI) ZABURZEŃ PSYCHICZNYCH = składają się na nie różne zespoły psychopatologiczne, uporządkowane według sensownych zasad praktycznych i teoretycznych. Kategorie zaburzeń psychicznych zajmują różne miejsca w systemach klasyfikacyjnych ICD-10 i DSM-V. Np. zaburzenia osobowości, zaburzenia lękowe z napadami paniki, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

PSYCHOLOGIA KLINICZNA I PSYCHOPATOLOGIA - wzajemne zależności

Psychologia zaburzeń klinicznych a psychopatologia:

-Hipokrates: zaburzenia psychiczne są spowodowane jakąś patologią mózgu, są dziedziczone