7803160169

PROCESY INTEGRACYJNE W EUROPIE Prezentacja:

Francja Charles'a de Gaulle'a

Na początek chciałam przytoczyć pojęcie tzw, gaullizmu, które dla niektórych oznacza określoną wizję państwa, władzy i polityki, idea niezależności i wielkości Francji. Dla innych natomiast gauliizm to głównie postać Charles'a de Gau!le'a -twórcy V Republiki Francji, który jawi się często jako przedstawiciel burżuazji francuskiej, który reprezentuje w swych działaniach i poglądach na forum międzynarodowym wyłącznie interesy wielkich monopoli, oligarchii finansowej i francuskiego kapitału, jednak taki interes był zgodny z przemyśleniami i ideami również samych Francuzów. Przyjmuje się obecnie, że taka myśl polityczna de Gaulle'a, jest koncepcją polityki europejskiej.

Przechodząc dalej, chciałabym się skupić na prezydenturze Charles'a de Gaulle'a, oraz jego koncepcjach, kiedy po raz drugi przejął dowodzenie nad Francją. Jeżeli chodzi o Europę Zachodnią, to przyjął On za cel stworzenia jedności zachodnioeuropejskiej i kształtowania w tym samym czasie współpracy ogólnoeuropejskiej. Podkreślał on bardzo często w swoich przemówieniach już w okresie zimnej wojny, że budowa Europy Zachodniej ma być wstępem do tworzenia całej Europy, natomiast co do procesów integracyjnych Zachodu, to miały one być rozpatrywane w funkcji, cytuję: „wielkiego dzieła, którym będzie jedność Europy, a dzieło to - należało tworzyć długo, zdecydowanie, krok za krokiem", to znaczy miała na celu zakończenie procesu dekolonizacji. De Gaulle, różnicował poszczególne elementy systemu ogólnoeuropejskiego; tworzył hierarchię, na której czele stała Francja i Związek Radziecki, zaś odrębnie traktował Wielką Brytanię, która ze względu na swój wyspiarski charakter, bardzo długo pozostawała w cieniu, a także jeśli chodzi o Półwysep Iberyjski, który był przed Charles'a traktowany jako odrębny system przez reżim totalitarny. Na takiej właśnie podstawie, wyróżniał on dwa podsystemy: Europę Zachodnią i Europę Wschodnią. De Gaulle posiadał także koncepcję budowy „Europy od Atlantyku do Uralu", gdzie Rosja, miała być obok Francji jednym z głównych filarów tej konstrukcji. Próbował On zatem zbudować niezależną od Stanów Zjednoczonych Europy Zachodniej. Jego celem było także nadanie Europie Zachodniej takiej orientacji politycznej, żeby doszło do tzw. odprężenia z Europą Wschodnią - tzn. chciał pomóc w ewolucji rządów komunistycznych, a także liczył na rozpad państw socjalistycznych. W ten sposób, wzmocnił pozycję Francji na arenie międzynarodowej. Według Jego koncepcji, Europa miała być mediatorem między Wschodem a Zachodem i nie chciał dopuścić Amerykanów do ingerencji w sprawy europejskie, co nosi nazwę Europy Ojczyzn, która zakłada związki gospodarcze przy zachowaniu odrębności politycznej zjednoczonych krajów. Wyróżniającą cechą tej koncepcji był nacisk na poszanowanie suwerenności państw i rozwój współpracy międzyrządowej, a nie ponadnarodowej. Koncepcja ta rozwinięta i propagowana przez gen, Charles’a de Gaulle’a stoi niejako w opozycji do koncepcji federalistycznych zjednoczenia Europy. De Gaulle był przeciwnikiem federacji europejskiej, a także ściślejszej integracji politycznej państw ówczesnych Wspólnot Europejskich.

Charles de Gaulle był kytycznie nastawiony w stosunku do NATO. Twierdził z jednej strony, że jeśli chodzi o ogólną ideę, to jest ona dobra, ponieważ chce chronić „zachodnie demokracje" przed „komunizmem", ale z drugiej strony podkreślał chęć niezależności Francji. Według generała sojusz ten, wykluczał zasadę swego funkcjonowania jakiejkolwiek równości partnerów, tylko był protektoratem i tak sam cel przyświecał twórcom idei tego paktu. Już 14 września 1958 roku de Gaulle przesłał do Eisenhowera i Macmillana memorandum w sprawie zasad reorganizacji NATO, jednak gdy jego stanowcze prośby nie zostały należycie wysłuchane, zaczął podejmować kolejne kroki, a mianowicie: w 1959 roku wycofał francuskie siły morskie na Morzu Śródziemnomorskim spod zjednoczonego dowództwa Paktu Północnoatlantyckiego, a następnie Francja wystąpiła przeciwko