1002888907

297

Sprawozdania i recenzje

R. W. D u n n i n g, Uniw. Columbia: An aspect oj domestic group structure among eastern Canadian Eskimo (s. 216—225).

Autor wyróżnia trzy kategorie: 1) domownicy skupieni w jednym domostwie (namiot, igloo, domek jednorodzinny); 2) skupisko dwóch lub więcej sąsiadujących domostw o niektórych wspólnych urządzeniach; 3) czasowe zrzeszenie większej liczby rodzin np. z okazji wspólnych wypraw łowieckich, zbiorowy biwak skupiający 20—30 rodzin, czyli około stu osobników. Autor charakteryzuje wzajemne stosunki.

R. J. W a 1 s h, R. E. Chapman, A study oj the quantitative measurement oj human head hair fibres (s. 226—232).

Autorzy posługiwali się metodami stosowanymi do badań włókien wełny owczej. Przeprowadzali analizę mikroskopową przekrojów, mierzyli długość włosa i amplitudę naturalnych fal. Badali różnice międzyrasowe wielu populacji ludzkich, także dymorfizm płciowy i różnice związane z wiekiem osobniczym. Podają liczne zestawienia liczbowe.

U. M. C o w g i 11, Uniw. Yale: The season oj birth in Man (s. 232—240).

Autorka wykazuje na dużych materiałach statystycznych, zebranych z całego świata, niezaprzeczalny związek rozrodczości z porą roku. W różnych strefach geograficznych sezon nasilenia zapłodnień powoduje nasilenie porodów zwykle w najkorzystniejszych dla przeżycia noworodka warunkach. Prawidłowości te są cokolwiek zakłócone w wysoce cywilizowanych społeczeństwach, ale zaznaczają się także u nich.

M. Bloch, P. Verim: Discotery oj an apparently neolithic artejact in Mada-gascar (s. 240—241).

Jest to fragment topora, wykonanego z chalcedonu; jego wiek szacuje się na około 1500 lat p. n. e. Autorzy przypisują tę kulturę imigrantom malajo-polinezyj-skim (Austronezyjczykom), którzy zajęli Madagaskar w neolicie. Podobne topory spotyka się wg autorów w neolicie Jawy i Sumatry. Przyjmuje się, że proto--Malgasze opuścili południowo-wschodnią Azję w okresie stosunkowo późnym, być może na początku n. e. nawarstwiając się wtórnie na ludność tubylczą Madagaskaru.

V. Moller-Christensen, D. R. Hughes: An early case oj leprosy jrorn Nubia (s. 242—243).

Autorzy opisują przypadki trądu, stwierdzone na materiałach osteologicznych egipskich z pierwszych stuleci n. e.

Korespondencje (s. 244—245) — pierwsza dotyczy handlu paciorkami importowanymi z Indii do Rodezji; druga polemiki D. Seddona z interpretacją, podaną przez M. D. W. Jeffreysa (Man 1965, 148). Jeffreys uważa tzw. tłuki pięściowe za pociski miotane ręcznie. Seddon sprzeciwia się temu szczególnie w odniesieniu do tzw. rozłupywaczy i ciosaków, które nie nadawałyby się do tego celu. Recenzje s. 246—283.

Trudno dać ogólną ocenę nowej serii na podstawie dwóch pierwszych tomów. Układ treści pozostał ten sam, jaki był dawniej. Niestety bardzo jednak zubożała szata graficzna. Umieszczenie ilustracji na końcu tomu, a nie bezpośrednio przy danym tekście, utrudnia cokolwiek lekturę. Jest to najwidoczniej podyktowane względami oszczędnościowymi. Wysoki poziom wydawnictwa pozostał niezmieniony.

Wanda Stąślicka

Arts et traditions populaires. R. XIII, 1965, 408 s.

W dziale „Artykuły” rocznik zawiera następujące prace:

Jean-Marie Guilcher, Stare jormy tańca w Berry. Według panującej opinii