1002888908

298

Sprawozdania i recenzje

tradycyjny taniec Berry opiera się głównie na starofrancuskim tańcu „bourree”, tańczonym przez 2, 4 lub 6 osób. Tymczasem figury tego tańca, charakterystyczne cechy rytmu i stylu nadają mu swoiste piętno, typowe dla tej dzielnicy Francji. Najnowsze badania tradycji ludowych i dokumentów z XVIII i XIX w. pozwalają jednak domyślać się, że współczesna forma tańca Berry wykształciła się stosunkowo późno i zastąpiła stare tańce zbiorowe, zupełnie innego typu. Autor zbiera i analizuje materiały, uzasadniające taką tezę, oraz usiłuje wyjaśnić przemiany w formie tańca przemianami psychologicznymi i socjalnymi.

Praca ilustrowana zapisami nutowymi, współczesnymi i archiwalnymi oraz tekstami przyśpiewek towarzyszących tańcowi.

Ed. Kapp i Roger Schaefer, Uprawa konopi na równinie reńskiej. Znaczenie gospodarcze i rola tej rośliny włóknistej w życiu wiejskim dawnej Alzacji. — Liczne — zanikające już zresztą coraz bardziej — moczydła świadczą jeszcze

0    znaczeniu, jakie miały kiedyś konopie na równinie nadreńskiej. Uprawa konopi, rośliny jednocześnie włókienniczej i lekarskiej, choć ciężka i żmudna — była silnie zakorzeniona na wsi alzackiej. Dowodzą tego pogwarki i powiedzenia ludowe, które autor pieczołowicie zebrał. Opisał również drobiazgowo szczegóły techniki uprawy w ich rozwoju historycznym oraz zdał relację z przemian gospodarczych i politycznych, które doprowadziły do tego, że uprawa konopi nad dolnym Renem od 1778 r. (który był okresem jej szczytowego rozwoju) zaczęła stopniowo podupadać, aż straciła zupełnie znaczenie w 1918 r. Alzackie włókno konopne, znane kiedyś ze swej świetności dzięki warunkom naturalnym i wiedzy chłopów, którzy je uprawiali — należy już dziś do przeszłości.

Praca zawiera kilka tablic statystycznych i porównawczych z innymi dzielnicami.

Andre Langrange, Burgundzkie Muzeum Wina w Beaune. Sale wina, uprawy winnej latorośli i rzemiosł pomocniczych. Katalog.

Katalog ten, opracowany przez nieżyjącego już niestrudzonego badacza wszystkich spraw, dotyczących produkcji wina, został sporządzony przez grono uczniów

1    przyjaciół zmarłego, pracowników Muzeum Wina. Katalog podaje szczegółowe opisy eksponatów, zgromadzonych we wszystkich salach muzeum, wyjaśnienia nazw, pochodzenie i daty, informacje typu administracyjnego (porządkowego). Całość bogato ilustrowana rysunkami eksponatów i mapami z ich rozmieszczeniem. Eksponaty są zgromadzone i opisane według typowych cykli produkcji wina: cykl pierwszy, listopad — styczeń, czyli sen i przebudzenie winnicy, drugi — winobranie. Następnie — prace przy winie: winobranie, tłoczenie, przechowywanie w kadziach i w butelkach. Wśród eksponatów „rzemiosła pomocnicze” znajdują się przedmioty, wykonywane na przestrzeni wieków przez różnych rzemieślników dla potrzeb winnicy, a więc wyroby nożownicze, stolarskie, bednarskie, szklarskie, a także dokumenty, dotyczące życia cechów bednarskich. Zbiory muzealne obejmują także ogromny materiał dokumentalny historyczny oraz fotografie ilustrujące wszystkie etapy pracy i czynności w winnicach. Próbki tych dokumentów i fotografii zamieszczono na końcu pracy.

Albert Colombet, Folklor winnicy i wina na Złotym Wybrzeżu. Praca zbiera wszystkie elementy folkloru Złotego Wybrzeża, dotyczące winnej latorośli, winnic, wina, winobrania, pracowników winnic itd. Kolejne rozdziały: Wino w zwyczajach rodzinnych, szczególnie w weselach; wino w różnych okazjach „kalendarzowych”; wino w życiu codziennym; wino i winnica w literaturze i wiedzy ludowej; folklor uprawy winnej latorośli i winobrania; aspekt religijny życia i ludzi winnic. Choć bez zbyt widocznych i uroczystych manifestacji, Złote Wybrzeże jest bardzo bogate w tradycje i zwyczaje.