1002889099

Mazurskiego podjęto próbę ustalenia związku pomiędzy zmianami faktycznego zasięgu poszczególnych gatunków dzikich kopytnych a obecnym, masowym występowaniem kleszczy łąkowych. Potwierdzono, że najważniejszymi żywicielami dorosłych form kleszcza łąkowego są łoś oraz jeleń europejski. W trakcie kontynuowanych w roku 2007 badań terenowych dokonano negatywnej weryfikacji występowania kleszczy łąkowych w obwodach łowieckich w których nie notuje się obecności ani jeleni ani łosi. W wyniku poszukiwań nie potwierdzono hipotezy zakładającej istnienie trwałych, lokalnych populacji pasożytów w oparciu o inne gatunki żywicielskie (sarna, dzik). Nie potwierdzono również występowania kleszczy łąkowych na terenach zajmowanych wyłącznie przez łosie. Uzyskane wyniki wskazują na dominującą rolę jelenia europejskiego jako gatunku żywicielskiego. W warunkach Pojezierza Mazurskiego pozostałe gatunki dzikich kopytnych, mimo iż występują licznie oraz są atakowane przez kleszcze łąkowe, bez obecności jeleni nie stwarzają wystarczająco dogodnych warunków dla podtrzymywania ich lokalnych populacji (wykonawca Z. Bogdaszewska).

d) Wstępne badania nad specyficznością żywicielską Dermacentor reticulatus w odniesieniu do sarny Capreolus capreolus i jelenia europejskiego Cervus elaphus (kontynuacja)

Celem badań jest bliższe poznanie reakcji immunologicznych towarzyszących infekcji dziko żyjących przeżuwaczy (jeleń europejski i sama) przez kleszcze łąkowe. Dotychczasowe prace nad specyficznością żywicielską Dermacentor reticulatus wykazały, że stopień zarażenia obu wymienionych gatunków jeleniowatych jest bardzo różny. Biorąc pod uwagę fakt, że ich biologia i fizjologia jest w dużym stopniu zbliżona warta podjęcia jest próba poznania czynników odpornościowych wpływających na różną podatność na ataki kleszczy łąkowych. W tym celu pobierane były próbki krwi od dzikich kopytnych upolowanych w łowiskach położonych w pobliżu, bądź ubijanych na terenie Stacji Badawczej w Kosewie Górnym. Po odwirowaniu elementów morfotycznych odseparowana surowica była mrożona do dalszych badań. Do chwili obecnej zebrano łącznie 133 próbki: w tym 88 od jelenia europejskiego, 9 od sarny oraz od 35 dzików. Ponadto zebrano 1 próbkę od jelenia sika i 12 próbek od danieli (oba gatunki z hodowli fermowej). Planowane jest zgromadzenie co najmniej 100 próbek surowicy od jeleni oraz po 50 od saren i dzików. Próbki pochodzące od zwierząt utrzymywanych na fermie w Kosewie będą traktowane jako materiał uzupełniający (porównawczy) ze względu na nikły kontakt hodowanych tam zwierząt z kleszczami łąkowymi, co ma związek z systematycznym odrobaczaniem środkami działającymi