3893820039

3893820039



IV-11


H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09)

tym punkcie ustalone będą związki pomiędzy wyznacznikiem macierzy a pewnymi jej minorami.

Definicja. Niech A = (ctij)ij Mi- Macierzą dopełniającą wyrazu a+j nazywamy macierz, otrzymaną z A przez wykreślenie i-tego wiersza i j-tej kolumny. Macierz tę oznaczamy Ay.

Twierdzenie 1 (Laplace’a). Dla A A4k i n = 1, ...,k prawdziwe są wzory: k    k

|A| = ^(-ir^|A„3.| oraz |A| = ^(-l)i+’*ai„|A,„| j=1    i=1

Dowód. Druga równość wynika z pierwszej, gdy odnieść ją do macierzy C := A'. (Jest tak, bo Cin = ani, |C,;n| = |A^| = |Amj i |C| = |A|; patrz twierdzenie 2 w §1.2.) Zajmiemy się więc tylko pierwszą równością.

Niech wpierw n = li wiersz pierwszy ma tylko jeden wyraz niezerowy, powiedzmy s-ty. Żądana równość wtedy sprowadza się do następującej: |A| = (—l)1+aai«|Ais|. Gdy s = 1, to ta ostatnia wynika z zadania 1 w §1.2. Gdy s > 1, to stosujemy indukcję, zamieniając kolumnę s-tą z poprzedzającą. Otrzymamy macierz A' taką, że |A'| = —|A| i A'l = Ais; pozostaje więc do niej zastosować założenie indukcyjne.

Gdy zaś nadal n = 1, lecz pierwszy wiersz jest dowolny, to przedstawiamy go w postaci Y^,s aises i wykorzystujemy liniowość wyznacznika względem pierwszego wiersza, przy ustalonych pozostałych. Otrzymujemy |A| = Y^=i |AS|, gdzie macierz A.powstaje z A przez zastąpienie jej pierwszego wiersza wierszem aises. Stosując do Audowodnioną tożsamość uzyskujemy żądaną równość |A| = ^)(—l)1+sais|Ais|.

Wreszcie gdy n > 1, to podobnie wykorzystujemy indukcję, zamieniając wiersz n-ty z poprzedzającym i korzystając z tego, że otrzymana macierz B spełnia warunki |B| = —|A| oraz B„_i j = Anj dla j = 1 Tak więc |A| = —|B| =  ^f=i(l)*+n-1ain|Afn|, co kończy dowód. □

Wzory powyższe nazywane są rozwinięciami Laplace’a wyznacznika wzdłuż litego wiersza (pierwszy wzór) bądź n-tej kolumny (drugi wzór).

Przykład 1. Obliczymy wyznacznik stosując rozwinięcie według pierwszego wiersza:

0 1 2 3 0 5 6 7 8


= 0


0 5 7 8


3 5

6 8


+ 2


3 0 6 7


0 + 6 + 42 = 48.


Moglibyśmy zastosować rozwinięcie względem innego wiersza lub dowolnej kolumny. Wybierając kolumnę drugą otrzymujemy podobnie:

0 1 2 3 0 5 6 7 8


3 5

6 8


0 2 6 8


7?? =6 + 0 + 42 = 48. □ 3 5


+ 0



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) IV-1IV WYZNACZNIK § 1. Wyznacznik a operacje elementarne. 1. Własnoś
IV-3 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Stwierdzenie 1. Funkcja det ma też następujące własności: iv)
IV-5 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) § 2. Istnienie wyznacznika. Wyznacznik jako wieloliniowa i alte
IV-7 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Czynnik (—l)s po prawej stronie jest niezależny od rozważanej f
IV-9 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Twierdzenie 2 (o charakteryzacji wyznacznika, wersja druga). Wy
IY-13 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Nierzadko podobną rekurencję można jednak uzyskać innymi
IY-15 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Dowód. Obliczmy (i,j)~ty wyraz macierzy X := AD : k x‘i = Pra
IY-17 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) Stosując do sumy w nawiasie wzór (4) otrzymujemy tezę. □ Zadan
IY-19 H. Toruńczyk, GAL I (jesień 09) § 4. Geometryczne zastosowania wyznacznika. 1.
Untitled17(2) 94 Dzień 3 (25 marca 1998 r.) IV. Naturalne ograniczenia rządów większości W tym punkc
DSC09 (5) Z zależność (IV.5.11) można obliczyć £j*— 13,6«F t stąd wynika, że najsilniej związany je
ćw14 (IV) 3.1 o- . J ^ i/J 11 _ o i. Utlenianie ^ ° + ty
210 ZWIMSLAWA. IV. 11.ii. Zwinisława. Kadłubek1), podawszy wiadomość o strąceniu Mieszka Starego z
210 ZWIMSLAWA. IV. 11.ii. Zwinisława. Kadłubek1), podawszy wiadomość o strąceniu Mieszka Starego z
212 ZWl.MSŁAWA. IV. 11. szkówny z owym bliżej nam nieznanym nadzorcą poborów na Pomorzu. Czy pr
212 ZWl.MSŁAWA. IV. 11. szkówny z owym bliżej nam nieznanym nadzorcą poborów na Pomorzu. Czy pr
IV. 11. ZWINISŁAWA. 213 świadkuje Mszczuj po raz pierwszy z tytułem dux Porno ranie. Mimo to jeszcze

więcej podobnych podstron