1802282679

nawet ta skrócona wersja Gospodarstwa leśnego stanowiła dość obszerny wykład, gdyż w 1860 r. A. Połujański wydał traktacik poświęcony nauce gospodarowania w lasach, uzasadniając to zbytnią rozwlekłością dzieł dotychczas funkcjonujących, m.in. pracy Auleitnera⁷⁵.

Poza ogólnymi rozprawami poświęconymi gospodarstwu leśnemu w prenumeracie wydano dwie prace Benedykta Alexandrowicza, omawiające gruntownie zagadnienia drzewnictwa. Podają one informacje i techniczne wskaźniki przydatne w użytkowaniu drzewa⁷⁶. Książka przeznaczona była dla sprzedających drzewo, gdyż, jak pisał autor, „[...] wiele już napisano o gospodarstwie leśnym [...], ale nie wskazano umiejętnego ich użytkowania, a przynajmniej mało tam dotknięto tego ważnego przedmiotu”.

Specyficzną część piśmiennictwa poświęconego leśnictwu stanowiły prace związane ze sztuką łowiecką. Jedna z nich wydana przez Wiktora Kozłowskiego — asesora nadleśnego województwa mazowieckiego była pierwszym w j. polskim słownikiem terminów łowieckich⁷⁷. Autor podał także informację o pierwotnym definiowaniu wielu terminów, zamieszczonych w dziele Kluka i „Słowniku” Lindego. Dołączone zostały opisy wybranych sytuacji na łowach, pokazujących praktyczne użycie podanych terminów.

Z dwóch pozostałych rozpraw, wydanych niemalże w tym samym czasie, tj. 1843 i 1845 r., traktat Mikołaja Reumana oceniany był jako szczególnie wartościowy⁷⁸, z uwagi na omówienie wielu aspektów gospodarstwa łowieckiego wraz z opisem historii łowiectwa w Polsce. Natomiast „Myślistwo krajowe” Wilhelma Mylka, znacznie mniejsze objętościowo, stanowi prezentację praktycznego łowiectwa. W kolejnych rozdziałach autor podał najważniejsze wiadomości dotyczące przygotowania do polowania, ekwipunku, trzymania psów, opis zwierzyny, z dodaniem słowniczka terminologicznego i kalendarza myśliwskiego.

Weterynaria

Ostatnią grupę piśmiennictwa gospodarskiego tworzyły opracowania dotyczące sztuki weterynaryjnej. Były to monograficzne opracowania poszczególnych przypadków chorób zwierząt domowych Antoniego Trębickiego i Edwarda Ostrowskiego. Ostrowski — dyrektor szkoły weterynaryjnej IGWiL w Marymoncie, opisał w sposób naukowy przebieg infuenzy końskiej wraz z podaniem zasad leczenia i recepturą odpowiednich leków. Czyniło to omawianą pracę przydatną w środowisku fachowym.

⁷⁵    »»[• • •] ^w dziełach G. Henke i A. Auleitnera (...) zbyt rozwlekły, że zaledwie ludzie fachowi zrozumieć mogą, aby uczynić przystępniejszą i zrozumiałą, podajemy wykład zwięzły”. A. Połujański, Wykład popularny. .., Wstęp.

⁷⁶    A. Zabko-Potopowicz, Myśl techniczna w leśnictwie i drzewnictwie polskim, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, t. 22:1977, nr 1, s. 83-104.

⁷⁷    M. Wilguszowa, Warszawa jako ośrodek wydawniczy polskich książek rolniczych w latach 1801-1830, „Studia o Książce”, t. 4:1973, s. 89-111; S. Brzozowski, Stan nauk rolniczych w Polsce w latach 1795-1819, „Studia i Materiały z Dziejów Nauki Polskiej”, sera B, t. 10:1966, s. 77-96.

⁷⁸    E. Więcko, Zarys historii nauk leśnych w Polsce w latach 1795-1939, „Studia i Materiały z Dziejów Nauki Polskiej”, seria B, z. 25:1965, s. 119. A. Zabko-Potopowicz, Zarys rozwoju wiedzy leśnej do pierwszej wojny światowej, Wrocław 1968, s. 91-108.

42