1841899819

KRYTYKA W „POLITYCE” 73

każda z tych publikacji przesłana w formie wycinka jako skarga lub wniosek prasowy do odpowiedniego organu władzy, powinna spowodować zajęcie się przez niego sprawą poruszoną w publikacji oraz przesłanie redakcji Polityki wyjaśnienia lub odpowiedzi. Pozostałe publikacje (16 procent) nie zawierające elementu skargi lub wniosku, to publikacje przede wszystkim typu społeczno-obyczajowego, dla których brak było wyraźnego „urzędowego” adresata.

Warto odnotować, że wśród publikacji zawierających „element KPA” olbrzymia większość miała charakter postulatu, a nie skargi.

Oryginalność tematyki

Spośród 514 analizowanych publikacji krytycznych tylko część, bo 274 (czyli 53 procent) porusza tematy oryginalne. Reszta publikacji natomiast powtarza raz już poruszony temat, rozszerzając go lub uzpełniając. Średnio na jeden numer Polityki przypada nieco ponad 5 takich oryginalnych tematów (najwięcej 11 — w numerach 1/62 i 14/62, najmniej 1 — w numerze 43/62).

Wielka ilość publikacji nieoryginalnych wynika ze specyficznej formy stosowanej przez Politykę, a mianowicie z tzw. cyklów tematycznych. Niektórym tematom uznanym za szczególnie ważne redakcja nadaje specjalną rangę rozpoczynając wokół nich pod jakimś hasłem całą kampanię, wciągając do niej czytelników i aktyw pozaredakcyjny i publikując na ten sam lub pokrewny temat szereg pozycji, niekoniecznie zresztą krytycznych.

W roku 1962 Polityka prowadziła kampanie na temat: polskiego sportu pt. „Polska — gola!” (36 publikacji krytycznych), wychowania dzieci i młodzieży pt. „Kochani rodzice (35 pozycji), studiów zaocznych (dokończenie kampanii rozpoczętej w r. 1961 pt. „W biegu po dyplom” (19 pozycji w r. 1962), metod stosowanych w socjologii (13 pozycji), systemu przepisów krępujących działalność dyrektorów przedsiębiorstw pt. „Ob. dyrektor a dyrektor partyzant” (12 pozycji), kadry naukowej wyższych uczelni pt. „Feudałowie i'wasale” (11 pozycji), kodeksu rodzinnego (11 pozycji), postępu technicznego pt. „Złote szare komórki” (9 pozycji) i nauki o Polsce w szkołach pt. „Polityka dla początkujących” (5 pozycji). Publikacje krytyczne wchodzące w skład tych kampanii stanowią aż 63 procent wszystkich publikacji nieoryginalnych.

Autorstwo publikacji

Kolejne kategorie analizy odpowiadają na pytanie, kto jest autorem publikacji krytycznych. Z ogólnej liczby 514 publikacji krytycznych 272, czyli 53 procent, jest publikacjami, które określono jako redakcyjne (tzn. opracowane przez pracowników redakcji lub przez autorów nie będących pracownikami redakcji, ale wynagradzanych za swe publikacje finansowo). Pozostałe 242 czyli 47 procent publikacji krytycznych stanowią listy od czytelników.

Ponieważ zaś listy od czytelników (krytyczne i niekrytyczne) stanowią około 25 procent ilości wszystkich publikacji zamieszczanych w Polityce, stąd wniosek, że wśród listów czytelników znacznie większy procent niż wśród publikacji redakcyjnych posiada charakter krytyczny. Mówiąc na-