7648595043

ARY O WIE I ICH SIEDZIBY. 159

tynacYUie i ileksyjne : każda z tych grup składa się z pewnej

działów, zawierających poszczególne języki.

* l r *

ilości

Udało się również antropologom pochwycić wydatniejsze cechy zewnętrzne ludów i zamknąć je w odpowiednich działach. Maury, streszczając badania etnograficznej podaje ich wynik: „Biorąc na uwagę wszystkie odmiany gatunkowe i szeregujące rasy ludzkie jedne obok drugich ze względu na powinowactwo , przychodzimy do wniosku, iż można je zestawić w trzy odrębne i główne grupy, obejmujące: typ biały, typ żółty i typ czarny. Z jednego typu do drugiego przechodzi się przez szereg typów pośrednich, które je wiążąh

Zestawiając te dwa wyniki badań, z różnych źródeł pochodzące, okazało się, że typ biały odpowiada językom fłe-ksyjnym, typ żółty językom je dno z głoskowym, typ zaś czarny, po większej części, językom aglutynacyjnym ¹; tym sposobem uproszczono pole dalszych badań i zamknięto je w ściślejszych granicach.

Ludy, należące do typu pierwszego, były mnogie i nader różnorodne; mówiły wprawdzie językiem, którego głównem znamieniem była fłeksyjność, jednakże różnice ich językowe były jeszcze zbyt wybitne. Badania porównawcze tych języków wykazały, iż dadzą się one ugrupować w trzy działy, należące do trzech oddzielnych szczepów: aryjskiego, semickiego

i chamickiego.

W r. 1767 O. CoeurdouY T. J., przebywający na misyi w Indy ach, przesłał był do Akademii francuskiej rozprawę o j ę z y ku s an skry cldm, w kt ó rej wyk a zuj e nap rz ykł a d a c h wi elki e podobieństwo sanskrytu z językami mu znanymi: greckim, łacińskim, niemieckim i słoweńskim. Rozprawa została złożoną do archiwum; na razie zawcześnie było zajmować się tym przedmiotem. Sanskryt nie był znany w Europie, język zendzki był niezrozumiałym, a staro-perski jeszcze nie odkryty. Niebawem jednak Ancpietil-Duperron przetłumaczył Awestę, Wiliam

1

Oprócz Murzynów języka aglutynacyjnego używają Dra widzi i pokolenia Ugro-ałtajskie.