możliwej szerokości próbki) oraz opisanie absorpcji termicznej następującą funkcją (znormalizowaną do jedności dla temperatury pokojowej):
q(T) = exę\Tm(y- j)]
Znalezione numerycznie rozwiązania pozwalają na wyciągnięcie wniosków (ciekawa jest np. bifurkacja w układzie oraz wpływ dodatków na temperaturę graniczną), z których część została potwierdzona w licznych eksperymentach. Warto przytoczyć kilka z nich. Już w 1990 roku Dalton i inni [47] otrzymali omawianą techniką azotek glinu w następującej reakcji:
NaN3 + Al — A1N + N2 + Na
Zbadano także proces syntezy wysokotemperaturowej odmiany węglika krzemu (P-SiC) w wyniku bezpośredniej reakcji SSW mikronowego proszku krzemowego i węgli aktywnych o niskim stopniu grafityzacji (sadza, węgiel drzewny) [48], Głównym celem było obniżenie temperatury zapłonu mieszaniny reakcyjnej. Wypraskę reagentów umieszczano w tyglu grafitowym w rurze kwarcowej (atmosfera argonu) ogrzewanym indukcyjnie przy użyciu prądu zmiennego o częstości rzędu MHz, płynący przez otaczająca rurę cewkę indukcyjną. Uzyskiwano w produktach do 89% wag. SiC. Zapoczątkowanie reakcji następowało przy temperaturze poniżej 1300°C (teoretyczne rozważania wskazują na zakres temperatury inicjacji procesu pomiędzy 1200-1520°C [49], Inne związki zsyntezowane przy zastosowaniu syntezy spaleniowej aktywowanej mikrofalami to np.: dobrej jakości granat żelazowo-itrowy (YIG) w postaci nanoproszków (ok. 100 nm średnicy) otrzymanych w syntezie trwającej zaledwie 30 min, luminescencyjny YsAlsO^Ce [50], nanoproszek CexZri. x02 o średnicy ziaren 10-20 nm (niezależnie od wartości x; za aglomerację odpowiadają siły Van der Waalsa) i rozwiniętej powierzchni swobodnej (ok. 40-50 m2-g‘') wykazujący właściwości katalityczne [51], ferrimagnetyczny Lio,sFe2.504 o średnicy ziaren 50-80 nm i wysokim namagnesowaniu nasycenia (71 emu-g"1; dla próbek wygrzewanych przez 2 h w temperaturze 650 °C) [52].
Możliwe jest również prowadzenie syntezy spaleniowej w warunkach mikrograwitacji. W wielu przypadkach wraz ze zmniejszeniem siły grawitacji ulega poprawie jakość otrzymywanych produktów. Siła grawitacji wpływa m in. na takie zjawiska ważne dla końcowego efektu SSW jak: topnienie reagentów i produktów oraz dynamikę ich rozprzestrzeniania się, koalescencję kropel, separację faz, dyfuzję, konwekcję, siłę wyporu cząstek i pęcherzyków zanurzonych w stopionej mieszaninie, nukleację, wzrost kryształów, czy deformacje mechaniczne próbki. Dokładniej zagadnienie to omówiono na podstawie doświadczeń przeprowadzonych podczas lotów, w warunkach ziemskich, kosmicznych oraz przy sztucznie podwyższonej sile grawitacji [53]. Stwierdzono m.in., iż w miarę zmniejszania siły grawitacji: -zmniejsza się rozmiar ziaren - reakcja ulega spowolnieniu -zmienia się temperatura reakcji
20