plik


ÿþFale biegnce i stojce uzupeBnienie Tadeusz Paszkiewicz Katedra Fizyki WydziaB Matematyki i Fizyki Stosowanej Politechniki Rzeszowskiej Klasyfikacja fal wzgldem kierunku przemieszczenia elementów o[rodka Fale podBu\ne  elementy przemieszczaj si równolegle do kierunku propagacji fali. Fale poprzeczne  elementy przemieszczaj si prostopadle do kierunku propagacji fali. Wzbudzanie ruchu falowego Rodzaje fal fala pBaska http://paws.kettering.edu/~drussell/ Demos/waves/wavemotion.html Fala kulista Wzbudzanie ruchu falowego Crest  graD Trough  doBek Propagacja fali Pi zdj migawkowych fali biegncej w linie w dodatnim kierunku osi x. Zaznaczono amplitud ym oraz dBugo[ fali mierzon wzgldem wybranego punktu x. StrzaBka pokazuje ruch fali i wskazuje jej najwy\szy punkt. W ka\dym punkcie osi x lina porusza si jedynie wzdBu\ osi y. Zielony odcinek pokazuje kolejne fazy ruchu wybranego odcinka liny. RHW KsztaBt fali Funkcja, która w ka\dym punkcie prostej x (pBaszczyzny, przestrzeni) i w ka\dym momencie czasu t okre[la przemieszczenie y o[rodka zadaje ksztaBt fali: y = h(x,t). PrzykBad: fala harmoniczna y(x,t) = ym cos(kx -Ét) = ym sin kx -Ét ± À / 2 , ( ) k, É, ym s liczbami rzeczywistymi. Mo\na ograniczy si do rozpatrzenia tylko fali kosinusoidalnej. Wielko[ci charakteryzujce fal harmoniczn faza polo\enie czas y(x,t) = ym cos ( k x - É t ) É É É liczba falowa czstos kolowa przemieszczenie amplituda czynnik oscylacyjny DBugo[ fali i liczba falowa Dla t=0: y(x,t = 0) = ym cos(kx) Przemieszczenie y musi by takie same na obu koDcach odcinka osi x odpowiadajcego dBugo[ci fali, czyli w punktach x=x1 oraz x/=x1+». ym cos(kx1) = ym cos k(x1 + ») = ym cos(kx1 + k»). [ ] 2 2 À À 2 2 À À k k = = k k = = » » » » k» = 2À Ò! . W ukBadzie SI jednostk liczby falowej jest radian/metr. Okres fali i czsto[ Okres fali jest interwaBem czasowym, w cigu którego dowolny element liny wykona jedno peBne drganie. y x = 0,t1 = ym cos(Ét1) = ym cos É(t1 +T ) = ( ) [ ] 2 2 À À 2 2 À À = ym cos(Ét1 +ÉT ) É É = = É É = = T T T T ÉT = 2À Ò! . Czsto[ koBowa: Czsto[ liniowa ½: 1 É ½ = = . T 2À Prdko[ propagacji fali  prdko[ fazowa Rozpatrujemy ruch ustalonego wychylenia (fazy wychylenia) liny. To oznacza, \e tak\e faza fali zostaBa ustalona, np. element liny maksymalnie wychylony. Na przykBad obserwujemy ruch maksymalnego wychylenia: ym = y(x,t) = ym cos kx -Ét Ò! ( ) kx -Ét = 0 = const. Czas pBynie, czyli Ét ro[nie. Aby (kx- Ét)=const poBo\enie x maksymalnie wychylonego elementu musi zale\e od czasu i musi rosn: x=x(t). Ogólny warunek staBo[ci fazy [kx(t) - Ét] = const. d d dx(t) îøkx t - Étùø = const = 0 Ò! k = É. ( ) ( ) ðø ûø dt dt dt kv = É Ò! v = É/k. Równanie fali biegncej y x, t = h(kx " Ét) . ( ) h(u) jest dowoln funkcj u. Powy\sza fala porusza si z prdko[ci fazow v = ±É/k. Znakowi  + odpowiada ruch zgodnie z kierunkiem osi x. Znakowi  - odpowiada ruch w kierunku przeciwnym. t = 1 s t = 5 s t = 10 s 6 6 6 4 2 0 0 0 -2 -4 -6 -6 -6 0 10 0 2 4 6 8 10 0 10 x Fala biegnca y=4sin(2x-10) y=2sin(2x-2) Powierzchnia staBej fazy fali pBaskiej Wybierzemy ukBad wspóBrzdnych x,y,z i pBaszczyzn   ¥" do wektora falowego . Niech bd wektorami ¥" r0 ,r ¥" k ¥" wodzcymi dwóch punktów pBaszczyzny  . r0 -r ( ) Wektor le\y w         pBaszczyznie  , z jest prostopadBy do wektora . k = y x Fala pBaska Warunek prostopadBo[ci:   k r - r0 = k(r - r0)cosÆ = 0, ( ) bo Æ = "" k, r - r0 = À/2. Ò! ( ) ( ) z k r - r0 = 0 Ò! kr = kr0 Ò! ( ) dla wszystkich punktów , std = / kr - Ét = kr0 - Ét = ( ) ( ) (kr - Ét).... . y Poniewa\ dla wszystkich punktów pBaszczyzny   faza fali jest jednakowa, mówimy o fali pBaskiej. Zasada superpozycji fal Zazwyczaj obserwujemy jednocze[nie kilka fal w tym samym obszarze przestrzeni. ZBo\ymy dwie fale y1(x,t), y2(x,t) , które maj jednakowe amplitudy, liczby falowe i czsto[ci, lecz s przesunite w fazie o kt Õ: y1(x, t) = ymcos kx - Ét , y2(x, t) = ymcos kx - Ét + Æ . ( ) ( ) Niech y/(x,t) bdzie funkcj opisujc wynik ich zBo\enia: y/ (x, t) = y1(x, t) + y2(x, t) = ym îøcos kx - Ét + cos kx - Ét + Æ ùø = ( ) ( )ûø ðø = 2ymcos kx - Ét + Æ/2 cosÆ/2 . ( ) Obliczenia cos kx - Ét + cos kx - Ét + Æ = ( ) ( ) ± ² ² ± îø ùø ïø kx - Ét + kx - Ét + Æ ( ) ( )úø × ïø úø = 2cos 2 ïø úø ïø úø ðø ûø îø kx - Ét - kx - Ét + Æ ùø ( ) ( ) ×cos = ïø úø 2 ðø ûø = 2ymcos kx - Ét + Æ/2 cos Æ/2 . ( ) ( ) Wynik zBo\enia dwóch fal o jednakowych amplitudach, k i É Niech y/(x,t) bdzie funkcj opisujc wynik: y/ (x, t) = y1(x, t) + y2(x, t) = = ym îøcos kx - Ét + cos kx - Ét + Æ ùø = ( ) ( )ûø ðø = 2ymcos kx - Ét + Æ/2 cosÆ/2 . ( ) W ogólnym przypadku w wyniku zBo\enia otrzymamy fal biegnc, propagujc w tym samym kierunku, o tej samej liczbie falowej i czsto[ci. Je\eli Õ=0, otrzymamy fal o dwukrotnie wikszej amplitudzie. Je\eli Æ=À, to y/(x,t)=0  fale si wygaszaj. Interferencja dwóch fal (ym,k,É jednakowe) Dudnienia É1 H" É2 H" É SkBadamy dwie fale o bliskich czsto[ciach: y = y1 + y2 = ym sin kx - É1t + ym sin kx - É2t = ( ) ( ) kx - É1t + kx - É2t kx - É1t - kx + É2t ëø öø ëø öø = 2ym sin cos = ìø ÷ø ìø ÷ø 2 2 íø øø íø øø ëø öø É2 - É1 É1 + É2 ìø ëø öøsin kx - ÷ø. = 2ym cos t t ìø ÷ø ìø ÷ø 2 2 íø øø ìø ÷ø íø H"É øø amplituda Fala biegnca Funkcja modulujca zale\na od czasu ym(t) Dudnienia îø É2 - É1 ùø ( ) y = y1 + y2 = 2ym cos túø sin kx - Ésrt . ( ) ïø 2 ðø ûø ym t ( ) Czsto[ dudnienia: "É = É2 - É1 = 2Ém . ( ) Okres dudnienia: 2À Td = . "É Nastpne slajdy Obrazy drgaD w ustalonym punkcie osi x, np. x=0. Obwiednia funkcji ym(t) Obwiednia funkcji ym(t) zmienia si z czsto[ci 2Ém  równ ró\nicy czsto[ci skBadanych drgaD. obwiednia funkcji ym (t) 2Ém Wykres sumy funkcji sin(t) i sin(0,95t), z zaznaczon (kolor czarny) obwiedni o postaci 2 cos(0,025t) Dudnienia x=0 y(x=0,t)=5sin(14t)+5sin(15t) 1 5 1 0 5 0 - 5 - 1 0 - 1 5 0 5 1 0 1 5 czas t 2À 2À t "É =1 ’! Td = = = 6.28 "É 1 15 -14 2À 2À "É = Å" 2 =1 É = 14.5 ’! T = = H" 0.4 2 É 14.5 Amplituda fali 5sin14t+5sin15t Paczka falowa  grupa fal ZBo\ymy dwie fale o ró\nych wektorach falowych i ró\nych czsto[ciach y x, t = y1 x, t + y2 x, t = ( ) ( ) ( ) = ym sin k1x - É1t + ym sin k2x - É2t . ( ) ( ) "É=É2-É1 "k=k2-k1 Paczka falowa  grupa fal y x, t = y1 x, t + y2 x, t = ( ) ( ) ( ) = ym sin k1x - É1t + ym sin k2x - É2t = ( ) ( ) îø k1x - É1t + k1 + "k x - É1 + "É t ùø ( ) ( ) = 2ym sin × ïø úø 2 ðø ûø îø k1x - É1t - k1 + "k x + É1 + "É t ùø ( ) ( ) ×cos = ïø úø 2 ðø ûø îø ùø ïøëø úø "k "É öø ëøÉ + öø ïøìø úø îø ùø = 2ym cos "k Å" x - "ÉÅ" t / 2ûø sin k1 + x - t ( ) ìø 1 ÷ø ðø 2 ÷ø 2 øø úø ïøíø øø íø amplituda ïø úø H"q1 H"&!1 ðø ûø Funkcja ksztaBtu fali paczki falowej Amplituda zale\na od poBo\enia na osi x i czasu îø ùø y x, t = 2ym cos "k Å" x - "ÉÅ" t / 2ûø × ( ) ( ) ðø amplituda îø ùø ïøëø úø "k "É öø ëø öø ×sin k1 + x - k1 + t . ïøìø úø ÷ø ìø 2 øø 2 ÷ø úø íø øø ïøíø ïø úø q &! ðø ûø Fala biegnca o wektorze falowym q i czsto[ci &! &!. &! &! Maksimum interferencyjne -"k Å" x + "ÉÅ" t öøsin k1x - É1t y = 2ym cosëø ( ) ìø ÷ø 2 íø øø amplituda -"k Å" x + "ÉÅ" t öø cosëø = 1Ò! "ÉÅ" t - "k Å" x = 0 ( ) ìø ÷ø 2 íø øø x "É "k Å" x = "ÉÅ" t Ò! = vg = t "k Prdko[ grupowa  prdko[ z jak porusza si maksimum fali: "É dÉ vg = lim = . "k’!0 "k dk Case A displays right moving waves with the same phase velocity. Note that the wave packet moves at the same speed as the red and blue waves. The wave packet does not change shape with time. These waves are nondispersive. Case C displays right moving waves for which the long wavelength red wave travels slower than the blue wave. These waves are dispersive. The wave envelope travels more slowly than the carrier wave. Case E shows the red and blue waves propagating to the left while the wave envelope moves to the right. Case F shows left moving waves whose wave envelope is stationary. So far we have only considered waves of equal amplitude. Case G repeats case A but for the long wave having half the amplitude of the blue wave. Wynik zBo\enia dwóch jednakowych fal poruszajcych si w przeciwnych kierunkach  fale stojce y1(x, t) = ymcos kx - Ét , y2(x, t) = ymcos kx + Ét ( ) ( ) y/ (x, t) = y1(x, t) + y2(x, t) = = ym îøcos kx - Ét + cos kx + Ét ùø = ( ) ( )ûø ðø = 2ymcos kx cos(Ét). ( ) Wynik zBo\enia nie jest fal biegnc, gdy\ y/ nie zale\y od ró\nicy (kx-Ét) ! y/ (x, t) = 2 ymcos kx cos(Ét) . ( ) przemieszczenie czynnik amplituda w oscylacyjny punkcie x Fale stojce ZBo\yli[my dwie fale y1(x,t), y2(x,t) , które maj jednakowe amplitudy, liczby falowe i czsto[ci, lecz s przesunite w fazie o kt Æ. Wynik zBo\enia nie jest fal biegnc, gdy\ y/ nie zale\y od ró\nicy (kx-Ét) ! y/ (x, t) = 2 ymcos kx cos(Ét) . ( ) przemieszczenie czynnik amplituda w oscylacyjny punkcie x Fala stojca  zale\no[ amplitudy od poBo\enia x Amplituda fali stojcej zale\y od poBo\enia x punktu na prostej: y(x)=2ymcos(kx). Dla kx=nÀ/2 (n=±1, ±3, ± 5& ) y(x)=2ymcos(nÀ/2)=0. Punkty osi x, których wspóBrzdne speBniaj taki warunek nazywamy wzBami fali stojcej. Fala stojca  zale\no[ amplitudy od poBo\enia x Amplituda fali stojcej zale\y od poBo\enia x punktu na prostej: y(x)=2ymcos(kx). Dla kx=nÀ (n=0, ±1, ± 2& ), y(x)= ± 2ym. Punkty osi x, w dla których |y(x)|=2ym nazywamy strzaBkami fali stojcej. OdlegBo[ pomidzy ssiednimi wzBami 2n +1 À 2À ( ) x(w) = n = 0, ±1, ±3,& . ( ) n » 2 2n +1 ( ) x(w) = » n 4 îø2 n +1 +1ùø ( ) 2n +1 ( ) » ðø ûø x(w) - x(w) = » - » = . n+1 n 4 4 2 OdlegBo[ pomidzy ssiednimi strzaBkami 2À x(s) = nÀ n = 0, ±1, ±2,& Ò! x(w) = n»/2. ( ) n n » n +1 » ( ) n» x(s) - x(s) = - = »/2 . n+1 n 2 2 Fala stojca »/2 » » » »/2 » » » RozkBad amplitud fali stojcej. OdlegBo[ pomidzy ssiednimi strzaBkami (S) i wzBami (W) jest równa poBowie dBugo[ci fali ». t (0, 200 s) 4 4 4 4 4 4 4 4 4 4 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 -4 -4 -4 -4 -4 -4 -4 -4 -4 -4 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 0 10 x x x x x x x x x x y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) y=2sin(2x-2t)+2sin(2x+2t) Odbicie od granicy Halliday, Resnick, Walker Podstawy fizyki t. 2 Interferencja dla dwóch zródeB (P.G. Hewitt, Fizyka wokóB nas, PWN Warszawa, 2003 ) Obrazy interferencyjne wytwarzane przez dwa zródBa fal kolistych. Obraz interferencji zale\y od dBugo[ci fal i i odlegBo[ci zródeB od siebie. Interferencja (P.G. Hewitt, Fizyka wokóB nas, PWN Warszawa, 2003 ) ZwiatBo przychodzce z M punktu O przechodzi przez szczeliny M i N, po czym na N ekranie S tworzy S obraz pr\ek ciemny interferencyjny. pr\ek jasny Jasne pr\ki powstaj tam, gdzie fale z obu szczelin maj zgodne fazy. Pr\ki ciemne s wynikiem nakBadania fal o fazach przeciwnych. Obszar Obszar ciemny jasny Ugicie na szczelinie II (P.G. Hewitt, Fizyka wokóB nas, PWN Warszawa, 2003 ) Przechodzenie fal pBaskich przez otwory ró\nej szeroko[ci. Na mniejszych otworach ugicie fali na brzegu jest wiksze. Interferencja (P.G. Hewitt, Fizyka wokóB nas, PWN Warszawa, 2003 ) CieD [ruby w [wietle laserowym ma liczne obwódki, powstaBe w wyniku interferencyjnego wygaszania si fal ugitych. Przy dBu\szym na[wietlaniu powstaj pr\ki, bdce skutkiem interferencyjnego wzmacniania si i wygaszania fal. Gsto[ prawdopodobieDstwa znalezienia elektronu na powierzchni krysztaBu Gsto[ prawdopodobieDstwa dla elektronów znajdujcych si na powierzchni krysztaBu: PrawdopodobieDstwo zaobserwowania elektronu jest w zasadzie jednakowe dla ka\dego kta. yródBo: Curt Suplee, Fizyka XX wieku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2001 Gsto[ prawdopodobieDstwa znalezienia elektronu na powierzchni krysztaBu Gsto[ prawdopodobieDstwa dla elektronów znajdujcych si na powierzchni innego krysztaBu: PrawdopodobieDstwo znalezienia elektronów w niektórych obszarach jest znacznie wiksze ni\ w innych. Curt Suplee, Fizyka XX wieku, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001 Energia fali poprzecznej Wytwarzanie fali w napr\onej linie wymaga dostarczenia energii niezbdnej do ruchu liny. Energii w postaci energii kinetycznej i energii spr\ystej. Prdko[ ruchu poprzecznego u. Energia poprzecznej fali sinusoidalnej Fala sinusoidalna rozchodzca si w napr\onej prostej linie, musi niektóre jej elementy rozciga. u Fragment liny o dBugo[ci dx wykonuje drgania porzeczne, jego dBugo[ okresowo ro[nie i maleje dopasowujc si do sinusoidalnego ksztaBtu fali. Zwizana z tym jest cykliczna zmiana energii spr\ystej fragmentu liny. Element dx liny osiga maksymalne wychylenie W poBo\eniu a maBy t=0 fragment liny nie jest napr\ony, ma dBugo[ dx. Jego energia potencjalna (spr\ysta) jest najmniejsza  równa 0. Poniewa\ w tej fazie ruchu element zatrzymuje si, jego energia kinetyczna tak\e równa jest 0. Element dx liny nie jest wychylony t=0 W poBo\eniu b odcinek dx liny jest maksymalnie rozcignity i ma najwiksz prdko[. SiBa spr\ysto[ci w sposób cigBy wykonuje prac, dziki czemu energia jest przekazywana z obszarów, Gdy odcinek dx porusza w których energia jest si w gór jego energia du\a do obszarów, w kinetyczna i potencjalna których energii jest maBo. maleje. Przenoszenie energii fali poprzecznej W napr\onej linie wzdBu\ osi x wytworzona zostaBa fala harmoniczna o równaniu y x, t = ym cos kx - Ét . ( ) ( ) Lina jest cyklicznie zaburzana przez staBe wprawianie jej koDca w ruch. W ten sposób stale dostarczana jest energia niezbdna dla okresowego rozcigania liny i wprawiania jej w ruch. Gdy fala dociera do nieruchomego, niezdeformowanego fragmentu liny powiksza jego energi. Fala przenosi energi. Przenoszenie energii W momencie czasu t=0 odcinek a ma najmniejsz energi. W momencie "t fragment ssiadujcy z prawej strony z t=0 fragmentem a ma najmniejsz energi. t=" "t " " W momencie czasu t=0 odcinek b ma najwiksz energi. W momencie "t fragment ssiadujcy z prawej strony z fragmentem b ma najwiksz energi . Szybko[ przenoszenia energii kinetycznej Energia kinetyczna dEk elementu liny o masie dm: 1 dEk = dm u2 . 2 "y x, t ( ) u x, t = = ymÉsin kx - Ét . ( ) ( ) "t 1 2 dEk = Ádx Éym sin2 kx - Ét . ( )( ) ( ) 2 dEk 1 dx 2 1 ëøÁ öø = Éym sin2 kx - Ét = ÁvÉ2y2 sin2 kx - Ét . ( ) ( ) ( ) ìø ÷ø m dt 2 dt 2 íø øø U[redniamy po caBkowitej liczbie okresów nT 1 2 îø ( )ûø ( ) +" ðøsin kx - Ét ùøsr = nT 0 sin2 kx - Ét dt = 1 1 îøn T sin2 kx - Ét d Ét = = ( ) ( )ùø +" ïø 0 úø ðø ûø TÉ n TÉ 1 = sin2 kx - s ds = ( ) +" 0 T 2À / T ( ) 2À 1 = sin2 kx - s ds . ( ) +" 0 2À Zrednia szybko[ przenoszenia energii kinetycznej dEk 1 ëø öø îø ùøsr = ÁvÉ2y2 ðøsin2 kx - Ét . ( )ûø m ìø ÷ø dt íø øøsr 2 U[rednienie po okresie T: T 1 2 îø ( )ûø ( ) +" ðøsin kx - Ét ùøsr = T 0 sin2 kx - Ét dt = T TÉ 1 ëø öø 1 = sin2 kx - Ét d = sin2 kx - s ds = ( ) ( ) ìøÉt ÷ø +" +" 0 0 TÉ T 2À / T ( ) s íø øø 2À 1 = sin2 kx - s ds . ( ) +" 0 2À I Obliczenie caBki oznaczonej I 2À I = sin2 s - kx ds . ( ) +" 0 To\samo[ trygonometryczna: sin2 x + cos2 x - cos2 x - sin2 x 1- cos 2x ( ) ( ) = = sin2 x. 2 2 CaBka nieoznaczona: 1 1 1 J = ùø +"du sin2 u = 2 +"du îø cos(2u)ûø = 2 u - 4 sin(2u). ðø1- 06.12-10 CaBka nieoznaczona x I x = ( ) +"dx 'f (x ') I(x) jest funkcj górnej granicy Zbadamy iloraz ró\nicowy x+"x x I x + "x - I x ( ) ( ) 1 îø = lim f x ' dx ' - f x ' dx 'ùø = ( ) ( ) +" +" ïø úø "x’!0 ðø ûø "x "x x+"x f x ' dx ' ( ) f x "x ( ) +" x = lim = lim = f x ( ) "x’!0 "x’!0 "x "x dI x ( ) = f x . ( ) dx Obliczenie caBki I 2À 2À-kx 1- cos 2u 1 1 [ ]du I = sin2 s - kx d s - kx = ( ) ( ) +" +" 0 -kx 2À 2À 2 u 2À-kx 1 1 2À-kx = u - cos 2u = ( ) -kx -kx 4À 8À îø ùø 1 1 ïøcos kx - 4À - cos kx = = 2À - kx + kx - ( ) ( ) ( )úø ïø úø 4À 8À ðø coskx ûø 1 = dI u ( ) 1 1 1 2 I u = u - cos 2u Ò! = 1- cos 2u ( ) ( ) [ ] 4À 8À du 2 Zrednia warto[ prdko[ci przenoszenia energii kinetycznej dEk 1 ëø öø îø ùøsr = ÁvÉ2y2 ðøsin2 kx - Ét = ( )ûø m ìø ÷ø dt íø øøsr 2 1 = ÁvÉ2y2 . m 4 Zrednia moc Zrednia moc = [rednia szybko[ z jak s przenoszone obydwa rodzaje energii dEspr ëø öø dEk ëø öø Poniewa\: Psr = = . ìø ÷ø ìø ÷ø dt íø øøsr íø dt øøsr 1 Psr = ÁvÉ2y2 . m 2 Relacja sBuszna dla wszystkich rodzajów fal. Druga pochodna wychylenia wzgldem czasu y(x,t) = ym cos(kx -Ét) "2y x, t ( ) "2 cos(kx - Ét) = ym = -É2ym cos(kx - Ét) = "t2 "t2 = -É2y x, t ( ) Druga pochodna wychylenia wzgldem x "2y x, t ( ) "2 cos(kx - Ét) = ym = -k2ym cos(kx - Ét) = "x2 "x2 2 2À öø = -k2y x, t = -ëø y x, t = ( ) ( ) ìø ÷ø » íø øø 2 ëø öø 2 ëø öø 2À 1 2À ÷ø = -ìø y x, t = -ìø y x, t = ( ) ( ) ÷ø ìø ÷ø vfT vf T íø øø ìø ÷ø íø É øø 2 ëø öø É -2 -2 = -ìø y x, t = -vf É2y x, t = -vf "2y / "t2 . ( ) ( ) vf ÷ø íø øø "2y/"t2 Równanie falowe "2y x, t "2y x, t ( ) ( ) 1 = . 2 "x2 vf "t2

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Analiza Wykład 10 (09 12 10) ogarnijtemat com
1 212010 12 10 WIL Wyklad 10
Analiza Wykład 11 (16 12 10) ogarnijtemat com
wykład9 07 12 2011
29 12 10 am2 2006 k1
Yr4 Group 3 Tests 07 12
27 12 10H egzamin analiza 09 1
Wykład 02 (część 07) zasada prac wirtualnych dla odkształcalnych układów prętowych
2015 07 12?33 Prezentacja dot zmiany ustawy PRAWO?RMACEUTYCZNE
TI 99 07 12 B pl(1)
07 12 03 pra
pdm? 2016 07 12

więcej podobnych podstron