I. WPROWADZENIE
Podstawowym elementem hydrostatycznego układu napędowego jest pompa służąca do zamiany energii mechanicznej doprowadzonej do pompy na energię ciśnienia zakumulowaną w przetłaczanym ciekłym czynniku roboczym, wykorzystywanym jako jej nośnik. Podstawowe parametry charakterystyczne pomp to wydajność i ciśnienie przy ustalonej prędkości obrotowej elementu pędnego.
Wydajność pompy to ilość cieczy roboczej dostarczanej przez pompę w jednostce czasu. Teoretycznie wydajność pompy, z wyjątkiem pomp odśrodkowych, nie zależy od ciśnienia tłoczenia, a wynika jedynie z geometrycznych rozmiarów elementów pompy i prędkości obrotowej.
Pompy stosowane w napędach hydrostatycznych powinny spełniać następujące wymagania:
• uzyskiwanie wysokich ciśnień przy możliwie dużych sprawnościach,
• uzyskiwanie wysokich i niezmiennych w czasie wydajności,
• zdolność do samozasysania cieczy roboczej ze zbiornika.
Wymagania te spełniają pompy wyporowe.
1.1. Podział pomp
W zależności od rodzaju ruchu elementów wyporowych
• rotacyjne,
• tłoczkowe.
Ze względu na wydajność
• o stałej wydajności,
• o zmiennej wydajności.
W zależności od rodzaju napędu
• napędzane silnikiem elektrycznym,
• napędzane silnikiem spalinowym,
• z napędem ręcznym.
Według liczby strumieni
• jednostrumieniowe,
• wielostrumieniowe.
W zależności od sposobu łączenia
• jednostopniowe,
• wielostopniowe.
1.2. Charakterystyki pomp
Teoretyczna wydajność pompy (bez strat) określana jest wzorem: Q, =£qn
gdzie:
-3-
(1)