OKRES RÓŻOWY
Powiedz mi, kimże są ci wądrowcy, być może bard ziej'jeszcze efemeryczni niż my sami" pyta Reiner-Maria Rilke (1975-1926), w elegii
Godzinie kuglarzy. Płótna z okresu różowego przypadającego na pienwsze lata związku Picassa z Fernandą, w^gełniają milczenie melancholijne
rku. Odchodząc od okresu błąkitnego, e odcienie różu, szarości, ochry których podziwia w cyrku stóp wzgórza m.in. z
taci lud:
/biera ]a: kazać arby)
irtare
Jo, rajeszczącyi
razefei z przyjaiMrfJiJ m.in. z Apollinairem
obrazaclłhi^ znajdziemy błyszczących cekinów, krzykliwych strojów klaunów, ostrego dźwiąku
trąbki, ani rytmicznego ruchu akrobatycznych skoków. Picasso melancholią świata, w którym życie ludzkie wisi na włosku spektaklu, a jago obrazy nabierają wymiaru poetyckiego. W księżycowym pejzażu, przywodzącym na myśl surowe Arlekin i jego towarzysze szykują sią do o odjazdu. Gdzie indziej próbuje chodzić na kuli. W Akrobacie na kuli uderza kontrast siedzącym kolosem, ubranym w różowy podkoszulek, który Apol „płucnym" i smukłą dziewczynką tańczącą na kuli.