24096 P1360872

jfó__

nauczyć pokazywać, że po dęimowane \vviwy nie są jedynymi możliwymi, być może zachęci widzów, by dla odmiany to oni wy* bicrali, Celom ćwiczeń nu „nie,,,

Inscenizacja

John l'uegi wyliczył, że prsod

lWtmC«t KauhtiSkit^i* kiYi1o\\YVi* ko•

ki ** października 1954 roku aktorzy Herłinei Enscmbłe odbyli sześćset godzin prób,®* Jest to przesadnie skrupulatna kalkulacjo* ale dobrać widać na jęj przykładzie, jak wolne było tempo prOb w czasie, gdy zespół już sic w pełni ukształtował. Z biegiem czasu Brecht pogłębił wszystkie ele* menty, o jakich wspominałem:

1. Sprzeczność jako droga do mętu* tekstu,

X Identyfikacja dobra z,e skutecznością.

.V Obrazowy styl gry aktora, który w każdej chwili może zacząć śpiewać,

4.    Nadrzędność opowiadanej historii i sytuacji w stosunku do postaci.

5.    Podejście przez pryzmat historii, w tym uhistoryczmenio teraźniejszości,

6.    Obserwacja wyostrzona przez zadawanie pytań,

7.    Praca zespołowa, której efektom jest społeczny Gcslus,

8.    Podwójny agent: aktor i postać,

9.    Mówienie w trzeciej osobie (czasami podkreślone dodatkowo przez wygłaszanie didaskaliów).

10.Określenie „nie... ale".

Główne przedstawieniu Brcchtu w Bcrliner Ensemble, Murka Courage (1949) i Kaukaskie kredowe koło (1954), opisali szczegółowo Peter Thomson*’ i John Euegi*#. W tym

ift tirrtolt Urrcht: Chaos According to Mum. Cambridge 1987.

27 77te Canutridg* Contpiinion to Hrtcht, Cambridge 1994.

2N iniegi. op, cii.

ale" )«at nauczenie aktor# i_U,_t nin pytań o to, dlaczego lylko dlaczego tak, * tym, js_c jw? towsey aktorzy maj»\ tu uwadze widzów,

miejscu zastanówmy się więc raczę) nad szerzej pojętymi regularni, kusrt określały podejście autora tych da. matów do teatru.

Brecht jako jedyny spośród opisy* wnnych w książce Twinlirth Ontiiiy Actor Trainlng praktyków sztuki scenicznej był jednocześnie liczaam się dramatopisar/cm, A przy tym równic* poett) i rzemieślnikiem słowa, Język odgrywał u niego du>ą ro-łę, zarówno jako dźwięk znaczeni#, jak znaczenie dźwięku. Podczas próby zdarzało mu się razem / aktorem analizować zdania i podawać w węt> pliwość gest. Było to zawsze celowe, Archiwalna notatka zawiera listę py> taft, które sobie zadawano:

1.    Komu służy to zdanie?

2.    A komu udaje, żc służy?

Do czego wzywa?

4.    Do jakiego praktycznego dtiałaais się odnosi?

5.    Jakiego rodzaju zdania t nięo wynikąję? Jakiego rodzaju lilii® je wspierają?

6.    W jakiej sytuacji może ono 0 Kto może je wypowiedzieć?*

Uroczysty nastrój jest ltiyl| Zwykle na próbach Brechta attwjJ ru była swobodna, a nawet niona. Jego polityka polegała na by zachowywać milczenie. Cjpfl ten sposób sprowokować aku^rO" wypowiadania swych pwp^ choć z drugiej strony potrafił sK. żartobliwie wtrącać. Hans P| pamięta, juk reżyser Brecht R dział o drumutopisarzu Brechcie •* _v można się zawsze kierować b¹¹¹

20 Willolt, op. cit.