3543304219

Fizjoterapia w chorobach wewnętrznych

Cechy znacznego uszkodzenia serca w obrazie echokardiografii, szczególnie wad}' zastawki aortalnej, płyn w worku osierdziowym oraz obniżenie frakcji wyrzutowej lewej komory (EF) poniżej 40%.

Niewydolność krążenia w stopniu IV w'g NYHA.

Zakrzepica układu żylnego kończyn dolnych, embolia płuc przed pełnym wyleczeniem.

Stan ostrych chorób infekcyjnych.

Określenie zasad kinezyterapii w chorobach serca

Prawidłowy program ćwiczeń mających wpływać korzystnie na funkcje serca ma podstawowe znaczenie. Z jednej strony powinien on sprzyjać maksymalnie możliwej rewitalizacji serca, a z drugiej chronić je przed groźnymi dla życia powikłaniami. Dlatego kryteria, którymi kieruje się fizjoterapeuta, powinny być precyzyjne i łatwe do monitorow ania. Służą temu informacje uzyskane podczas diagnostyki kwalifikacyjnej. Główne kryteria to parametry informujące o wydolności serca oraz układu oddechowego.

Ocena stopnia zmęczenia w Skali Borga. Granicą stosowanego obciążenia treningowego jest 14-15 stopień w tej skali.

Maksymalna częstość pracy serca wynikająca z wieku pacjenta - według wzorów': HR . = 220 - wiek lub, uważany za bardziej wiarygodny wzór, HR = 208 - 0,7 x wiek. Przyjmuje się, że maksymalne tętno treningowe pow inno się mieścić w 80-85% HR_mas.

Oznaczenie zakresu HR podczas wysiłku metodą Karvonena. Jest to metoda powszechnie stosowana w medycynie sportowej w różnych modyfikacjach. Podstawą jest określenie rezerwy tętna. Jest to różnica między tętnem HRmax, wynikającym z wieku pacjenta (220 - w iek) a zmierzonym tętnem spoczynkowym. Granice HR podczas treningu stanowią iloczyny z pomnożenia wielkości rezerwy tętna przez 0,7 i 0,9.

Rezerwa tętna stanow i też podstawę zróżnicowania granicy tętna treningowego w' zależności od stanu ogólnego pacjenta, zwłaszcza od stopnia ryzyka powikłań. Zgodnie z tą metodą dodaje się do wielkości rezerwy tętna jego procent, od 20 (pacjenci znacznego ryzyka) do 80% (pacjenci bardzo niskiego ryzyka). O wysokości ryzyka decyduje głównie wywiad (ocena wydolności krążenia wg NYHA, przebyty zawal serca, bóle dławicowe), test wysiłkowy, EKG oraz ergospirometria.

Maksymalna częstość pracy serca w teście wysiłkowym. Przyjmuje się, że granica częstości pracy serca podczas treningu nie pow inna przekraczać 75% HRmax.

Częstość pracy serca zależna od obciążenia podczas testu wysiłkowego mierzonego w W (cykloergometr) lub MET (bieżnia). Obciążenie treningowe nie powinno przekraczać 45-75% HR odpowiadającego maksymalnemu uzyskanemu obciążeniu w W lub MET.

Wyniki ergospirometrii. Są one bardzo ważne, w fizjoterapii chorób serca wchodzą bow iem w grę jedynie ćwiczenia aerobowe i nie w'olno w żadnym razie przekroczyć progu beztlenowego AT, który można precyzyjnie oznaczyć, badając w' surowicy stężenie kwasu mlekowego, lub mniej precyzyjnie -