3545336468

84

Stanisław Czerniak

Rób dobro i daj Bogu spokój^l2.

(M, 283)

Pojęcie Boga wyrosłe z tęsknoty eschatologicznej zostało - ex post - dopełnione, a horyzontalny rozrost pojęć znalazł swój kolejny poetycki wyraz.

4. Korekta i liryczna redukcja paraeidetyczna

Pojęcia, zwłaszcza zaś ich oryginalne metaforycznie opalizacje znaczeniowe, nie objawiają się poecie we śnie. Dociera do nich w żmudnym procesie autoko-rekty na swym warsztacie literackim. Podmioty liryczne tych wierszy, jak już wiemy, nie chcą gawędzić na temat tego, co przeżyły, widziały i słyszały, nie potrafią opisywać cierpliwie codziennych impresji czy zdarzeń, powoduje nimi wewnętrzny przymus szlifowania pojęć. Żeby się na tym zadaniu skupić - trzeba wszelako poddać się uprzednio praktykom ascetycznym, zawierzyć poetyckiej mocy korekty:

Skrócić wiersz.

Uczyć słowa żyć.

Wydobyć z języka żelazną rezerwę słów, które nie zawiodą przy pierwszym użyciu.

Nie mieć muzy na usługi -panować nad garścią słów wtrąconych w wiersz, celę, w której podmiot-klawisz (a nie prorok, ani demon)

¹² Wiersz ten, pomieszczony w cyklu utworów niepublikowanych, ukazał się w apendyksie do książki K. Derdowskiego, Mistyka, zwierzęta i koany. Rzecz o poezji Stanisława Czerniaka, Wyd. Rolewski, Nowa Wieś k. Torunia 2013, s. 378 (cyt. jako M).