3813100506

106

WIESŁAW ALEJZIAK

Uznano bowiem, że nawet gdyby nie można było wyodrębnić liczby telefonów, które są w posiadaniu turystów, to - przy założeniu, że każdy Polak na swój telefon komórkowy - nawet proste odjęcie liczby stałych mieszkańców danego terenu od ogólnej liczby używanych w danym okresie telefonów, daje możliwość dosyć dokładnego - w porównaniu do dotychczasowych metod -określenia liczby odwiedzających.

Kolejnym etapem tworzenia metody TelSKART© był przyspieszony kurs zasad funkcjonowania telefonii komórkowej drugiej (GMS) i trzeciej (UMTS) generacji (w tym zwłaszcza techniczno-ekspoloatacyjnej strony realizacji i ewidencjonowania połączeń), jakiemu musiał się poddać autor metody. Wykazał on, że prawdopodobnie istnieją techniczne możliwości zidentyfikowania ogólnej liczby telefonów komórkowych używanych na danym terenie. Wskazywała na to między innymi analiza trybu i procedur uzyskiwania połączeń pomiędzy dwoma użytkownikami telefonów komórkowych, którą w uproszczonej formie przedstawiono na ryc. 4.

Ryc. 4. Ideogram nawiązywania połączenia pomiędzy dwoma telefonami komórkowymi

Źródło: T. Paczuski, Jak działają sieci komórkowe?, [w:] Komputer Świat z 30 września 2009 - http://www.komputerswiat.pl/iak-to-działa/2008/02/sieci-komorkowe.aspx [dostęp: 5.10.2009].

Na przykład: dzwoniąc z telefonu (1) sieci „Orange” do abonenta korzystającego z usług sieci „Plus” (9), nasz telefon komórkowy tworzy połączenie radiowe z najbliższą stacją bazową (2). Stacja ta łączy się z kontrolerem (3), a ten z kolei z cyfrową centralą telefoniczną (4). Serwer sprawdza, czy karta SIM danego aparatu telefonicznego nie jest zablokowana (5). Jeśli tylko nie jest zablokowana, zezwoli na połączenie. Na podstawie wybranego numeru, cyfrowa centrala telefoniczna sprawdza, do jakiej sieci kierowana jest rozmowa (6). W analizowanym przykładzie przekierowuje rozmowę do cyfrowej centrali telefonicznej sieci Plus, która wie, czy telefon komórkowy odbiorcy w danym mo-