Opracował: dr inż. Artur JAWORSKI
Katedra Silników Spalinowych i Tran sportu
Próba wybiegu realizowana jest od prędkości początkowej 30 lub 50 km/h. Po rozpędzeniu samochodu do prędkości wyższej od prędkości początkowej testu należy ustawić położenie neutralne w skrzyni biegów i wyłączyć zapłon. Samochód porusza się wybiegiem, podczas którego rejestrowane są przebyta droga i opóźnienie w funkcji czasu. Próbę wykonuje się w dwóch kierunkach. Jako wynik przyjmowana jest średnia wartość drogi wybiegu z dwóch prób. Przykładowy wykres uzyskany z jednej próby wybiegu ilustruje rys. 3.
Rys. 3. Zmiana prędkości w funkcji drogi podczas próby wybiegu
W celu wyznaczenia współczynnika oporów toczenia należy wykonać również próbę wybiegu z małej prędkości jazdy (10... 15 km/h). Próba przy tak niskiej prędkości początkowej pozwala na pominięcie, bez popełniania dużego błędu, oporów powietrza. Wartość współczynnika oporu toczenia f, można wyznaczyć na podstawie zależności:
asr
m-g-r,2
gdzie:
asr - średnie opóźnienie wybiegu (z dwóch prób) [m/s2], g - przyspieszenie ziemskie [m/s2], m - masa samochodu [kg], rt - promień toczny koła [m],
Lik - suma momentów bezwładności kół i elementów z nimi związanych zredukowanych na oś kół jezdnych [kg m2].
Wartości momentów bezwładności kół Ik należy odczytać z nomogramu zawartego w [1], dla ustalonego promienia dynamicznego koła samochodu.
Próbę rozpędzania należy przeprowadzić na wybranym biegu. Podczas próby należy gwałtownie nacisnąć na pedał przyspieszenia i rozpędzać samochód do prędkości maksymalnej na danym biegu. W procesie rozpędzania pojazdu na drodze poziomej, na wybranym biegu, moment obrotowy silnika spalinowego z wału korbowego przekazywany jest przez sprzęgło, skrzynię biegów i dalej poprzez przekładnię główną i półosie napędowe -na koła samochodu. Siła napędowa Fn, jaka wytwarzana jest przez silnik, musi być równa Wydział Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechnika Rzęs zowska