4486431456

i osłabienia bezsennością. Sen jest stanem fizjologicznym i człowiek odczuwa potrzebę snu i brak snu odczuwa jako potrzebę. Ważne jest tak formułować diagnozę aby była ona podstawą do podjęcia działania. Z przyjęcia diagnozy sformułowanej jako potrzeba snu, nie wynikają żadne przesłanki do podjęcia działania przez terapeutę zajęciowego.

Zgromadzone dane do diagnozy powinny stanowić podstawę do wnioskowania czy człowiek, którego dane zgromadzono wymaga działania i jakie mają to być działania.

Podstawą przyjętej struktury i zakresu gromadzenia danych są następujące założenia: przyjmując, że definicja stanu zdrowia uwzględnia stan bio-psycho-społeczny to struktura gromadzenia danych uwzględnia te same sfery funkcjonowania człowieka,

-    między poszczególnymi sferami funkcjonowania człowieka istnieje dwustronny związek, np. dysfunkcja biologiczna wywołuje złe samopoczucie psychiczne i odwrotnie,

-    istnieje typologia objawów dysfunkcji w sferze biologicznej, psychicznej i społecznej, należy uwzględnić w ocenie stanu czynniki ryzyka w trzech sferach funkcjonowania człowieka.

Wiedza jaką posiada terapeuta zajęciowy jest koniecznym warunkiem do zbierania danych o pacjencie oraz ich analizy i wyciągania wniosków. Faza zbierania i gromadzenia danych jest podstawą do opracowania diagnozy terapeutycznej dla pacjenta. Gromadzone dane o pacjencie, ich ilość i rodzaj zależą od tego, na ile terapeuta zajęciowy poznał pacjenta i jego rodzinę. Pozyskane dane należy systematycznie uzupełniać. Przy gromadzeniu danych można kierować się następującymi wytycznymi i gromadzić: dane osobowe (biograficzne), historie zdrowia pacjenta i jego rodziny,

-    dane subiektywne związane z aktualnym stanem zdrowia, dane obiektywne związane z aktualnym stanem zdrowia,

-    wyniki badań diagnostycznych,

-    dane społeczne, psychologiczne, kulturowe, duchowe, środowiskowe,

-    dane wskazujące na potencjalne problemy zdrowotne.

W procesie diagnozowania można i należy korzystać z diagnozy lekarskiej, psychologicznej, pedagogicznej czy socjologicznej. Ukierunkowane gromadzenie danych o pacjencie pozwala na określenie:

-    cech (objawów) stanu poszczególnych układów, cech (objawów) stanu poszczególnych narządów,

-    stanu psychicznego i społecznego, potrzeb i problemów pacjenta.

Gromadzone dane służą:

-    określeniu stanu bio-psycho-społecznego pacjenta,

-    ocenie czy stan pacjenta wymaga działania terapeuty zajęciowego,

-    określeniu rodzaju i zakresu działania terapeuty zajęciowego, określeniu celu działania terapeuty zajęciowego,

-    określeniu współpracy zespołu terapeutycznego.

Zbieranie i gromadzenie danych o pacjencie jest w pewnym stopniu procesem komunikacji interpersonalnej i wymaga stosowania się do pewnych zasad, np. potrzeba uzyskania zgody na rozmowę, wywiad, indywidualnego podejścia do pacjenta, stosowanie reguł aktywnego słuchania zwłaszcza techniki aktywnego słuchania zwanej parafrazowaniem, która pokazuje, że terapeuta zajęciowy słucha i rozumie wypowiedź pacjenta.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

14