4558206728

62

KRZYSZTOF DĄBROWSKI

na terenie Piwonie i Kalisza zbadanych budynków. Jego oś dłuższa pokrywała się z kierunkiem wschód—zachód. W profilu wypełnisko budynku miało kształt nieckowaty. W narożnikach stwierdzono ślady po słupach (ryc. 5). Na głęb. 50 cm, w środkowej partii budynku znajdowały się szczątki rozrzuconego paleniska kamiennego. Dno wypełniska znajdowało się na głęb. 1,2 m. Ślady po słupach wspierających konstrukcję budynku sięgały do głęb. od 1,9 do 2,5 m.

Na obfity inwentarz ceramiczny budynku składały się, obok szczątków naczyń ręcznie lepionych, dwustożkowych, barwy ciemnej, również fragmenty zasobnie z kryzowatymi krawędziami górą obtaczane oraz fragmenty tzw. ceramiki siwej, toczonej na kole (ryc. 6). W obrębie obiektu zlokalizowano też 5 przęślików glinianych. Budynek zawierał wiele przedmiotów żelaznych: tłoczek, fragment okucia zamka, kabłąk fibuli, 3 fragmenty blachy żelaznej i 2 fragmenty żelazne nieokreślone. Z przedmiotów brązowych wymienić należy część fibuli, pierścionek z drutu (?), 2 zawieszki z drutu (na jedną był nanizany paciorek bursztynowy — ryc. 7) oraz dwie ozdobne

Ryc. 7. Piwonice, pow. Kalisz, st. 3. Zawieszki z drutu brązowego, z budynku Bl/56/3, powiększone ca 2 razy. Fot. S. Biniewski

zawieszki, wykonane z masy szklanej, ujęte w srebrne ornamentowane oprawki przytwierdzone do brązowych blaszek zakończonych małymi uszkami (ryc. 8). Z przedmiotów kościanych w budynku znajdowały się: ornamentowany grzebień (ryc. 9) oraz mały fragment drugiego grzebienia, dwie tzw. łyżwy, dwie starannie wygładzone rurki kościane oraz fragment kości noszącej ślady obróbki. Z innych przedmiotów wymienić trzeba rozcieracz kamienny, melonowaty paciorek z pasty szklanej barwy zielonej oraz dwa paciorki bursztynowe. Budynek opisany datujemy na II—III w. n. e.

Przebadane na st. 3 jamy usytuowane były na południowym krańcu obiektu, na zboczu tarasu doliny Prosny. Wszystkie miały w przybliżeniu koliste lub owalne kształty. Średnice ich wahały się od 1,2 do 2 m. W profilach wypełniska jam miały kształt nieckowaty lub prostokątny i charakteryzowały się szarobrązowym zabarwieniem. Jamy na st. 3 sięgały głęb. od 0,75 m do 1,1 m. Inwentarz ceramiczny jam był skąpy i mało charakterystyczny, co utrudnia ich ścisłe datowanie.

Pomiędzy jamami J 5/56/3 i J 6/56/3 zlokalizowano szczątki pieca chlebowego. Wymiary tego silnie zniszczonego obiektu wynosiły 2 X 1,6 m. Rumowisko pieca składające się z drobnych brył polepy sięgało głęb. od 5 do 20 cm. Dno pieca posadowione było na warstwie zbitej gliny, poprzecinanej żyłami limonitu. Wśród brył polepy stanowiących szczątki pieca znajdowały się nieliczne drobne fragmenty naczyń.

Ramy chronologiczne obiektów odkrytych na st. 3 odpowiadają chronologii st. 1. Jedna z jam z typowo późnolateńskim inwentarzem ceramicznym wskazuje na zasiedlenie obiektu w I w. p. n. e., a opisany budynek na jego wykorzystywanie dla celów osadniczych w II—III w. n. e.