4736386767

55

Wykorzystanie „prawa dołka" w kierowaniu zmianą

jektu. Pracownicy organizacji powinni przeprowadzać badania, uczestniczyć w projektowaniu i wdrażaniu projektu. Ważny jest tez dobór uczestników zespołu. Powinni oni pochodzić ze wszystkich podstawowych obszarów organizacji dla zapewnienia interdyscyplinarności projektu. Powinni umieć artykułować swoje propozycje i uzasadniać je, być otwarci na sugestie innych, rozważać projekt zmian z punktu widzenia interesów całej organizacji. Ważne jest też, aby członkowie zespołu pełnili rolę łącznika z pozostałymi zatrudnionymi. Chodzi o propagowanie, uzasadnianie przyjętych rozwiązań, o przekazywanie do zespołu opinii i sugestii załogi,

-    dla zaprojektowania racjonalnego rozwiązania ważna jest warian-towość w projektowaniu. Chodzi o odejścia od szukania rozwiązania „pierwszego zadowalającego". Mamy wówczas szansę znalezienia projektu o wyższej racjonalności. Mamy też gotowe ewentualne warianty na inne od przewidywanych ukształtowanie warunków funkcjonowania,

kolejną sprawą jest wybór strategii projektu. W tej sprawie J. Ma-chaczka proponuje dwa odmienne podejścia [za: Czermiński, Czerska, Nogalski, Rutka, Apanowicz, 2002, s. 455]. Jedno zakłada projektowanie zmiany reaktywnej (nadążającej). Oznacza to projektowanie zmiany dostosowanej do aktualnie istniejących warunków. Przy obecnym, turbulentnym otoczeniu zmiana po wdrożeniu może okazać się już zdezaktualizowana. Drugie podejście proaktywne (wyprzedzające) zakłada przewidywanie przyszłych warunków funkcjonowania organizacji i projektowanie zmiany pod te przyszłe warunki. Jest to wprawdzie podejście obarczone ryzykiem błędnego przewidzenia warunków, ale jest jedynym, jeżeli chce się zająć liczącą się pozycję konkurencyjną,

-    im bardziej proaktywne podejście wykorzystujemy, tym rzadziej będziemy zmuszeni podejmować zmiany i ponosić ich koszty. Wybierając podejście musimy jednak dostosować je do poziomu zmienności warunków w naszej branży. Literatura wyróżnia trzy grupy branż ze względu na tempo zmian: branże o relatywnie wolnym tempie zmian (np. drzewna, metalowa), branże o średnim tempie zmian (np. odzieżowa, spożywcza), branże o bardzo szybkim tempie zmian (np. farmaceutyczna, informatyczna),

ciekawe podejście do strategii zmian prezentuje C. Suszyński [2012, s. 137-144]. Zwraca bowiem uwagę na konieczność kojarzenia