Cel to zamierzony stan rzeczy, coś co pragniemy osiągnąć, to rezultat naszych poczynań, to pożądany i oczekiwany skutek naszego działania. Zgodnie z cyklem działania zorganizowanego i zgodnie z metodologią postępowania przyjętą na całym świecie cel jest pierwszym etapem każdych naszych poczynań. Prawidłowe sformułowanie celu porządkuje nasze dalsze działanie. Bez dokładnie sformułowanego celu nasze działanie narażone jest na chaos, wielowątkowość i sprzeczne myślenie. To cel nadaje pracy promocyjnej tak bardzo potrzebną logikę rozumowania. Sformułowanie celu nadaje sens naszym zamierzeniom, zapewnia koordynację części składowych, tworzy z pracy promocyjnej zwartą całość, dostarcza standardów do oceny pracy, nadaje naszym wysiłkom konkretny i logiczny wymiar.
Cel pracy promocyjnej wynika z ogólnych założeń mówiących, że praca powinna stwierdzać, że autor ma uporządkowaną wiedzę w podjętym temacie, posiada umiejętności postawienia problemu, umie badać otaczające zjawiska, potrafi dobrać odpowiednie metody badawcze i dostrzegać prawidłowości w uzyskanych wynikach.
Powinien być wyczerpująco opisany w powiązaniu z tematem i celem pracy. Tytuł, temat i cel pracy to pierwsze intelektualne wyzwanie każdego autora. Wszystko co następuje dalej jest konsekwencją tego pierwszego etapu. Stąd też metodycy podkreślają, że jest faza wymagająca koncentracji zarówno autorów prac jak również promotorów. Po rzetelnym wysiłku w tym zakresie jest jeszcze jeden problem na który warto zwrócić uwagę.
Coraz częściej na stronie drugiej w prawym dolnym narożniku zamieszczana jest dedykacja z podziękowaniami dla promotora lub innych osób (np. szefa firmy), które przyczyniły się do powstania pracy. Najmilsze są jednak ciepłe słowa skierowane do najbliższych: małżonka, dzieci, rodziców, dziadków, sympatii itp. Praca promocyjna z reguły pozostaje w archiwum domowym, stanowiąc łącznie z podziękowaniami powód do dumy i do miłych wspomnień.
Ten ważny fragment pracy promocyjnej pisze się zawsze na początku a jest ostatnią sekwencją, która podlega korekcie, ostatecznej redakcji i poprawkom zgodnym z treścią.
Pozostawienie napisania wstępu na samym końcu jest kardynalnym błędem metodycznym. Części składowe wstępu ułożone są w logiczną całość, pomagają w dalszej twórczej działalności a nade wszystko są dowodem posiadania wiedzy i umiejętności związanych z warsztatem pisarskim.
9