1. Etymologicznie słowo “historia" pochodzi z greckiego historia (tcrc opta), które znacz\- pierwotnie badanie, dociekanie, wtórnie opisywanie, opis. a u autorów bizantyjskich nawet obraz, malowidło. Stąd w języku francuskim i angielskim mówi się dotąd o histoire naturelle i natural Hstory (rozumiejąc przez to opis przyrody, tj. nauki przyrodnicze); w języku polskim ten użytek słowa był takie znany, dzisiaj jednak znaczenie słowa zostało zacieśnione do opisu tego, co się stało. Historia jest wiec dyscypliną naukową, zajmującą się wypadkami przeszłymi, zjawiskami, które występowały względnie wystąpiły w czasie przeszłym.
2. Dość ważne jest rozróżnienie przedmiotowego i podmiotowego znaczenia słowa “historia" w tym nowoczesnym, ciaśniejszym rozumieniu. A mianowicie mówi się niekiedy, że coś stało się “w toku historii", że “historia się me powtarza" itp. W tego rodzaju zwrotach nie chodzi nam o naukę, czyli opis wypadków, lecz o same wypadki; jest to znaczenie przedmiotowe słowa “historia". Kiedy indziej natomiast mówimy że ktoś “pisze historię", albo że kto inny “ma u siebie historię", mając na myśli, że pisze, względnie przechowuje w swoim mieszkaniu książkę zawierającą opis wypadków przeszłych. Jest to znaczenie podmiotowe słowa histona Chcąc być ścisłym należałoby zamiast “historia" w drugun znaczeniu (podmiotowym) używać słowa "historiografia", albo podobnego.
3. W nowszych czasach przyjęte jest dalsze jeszcze zacieśnienie znaczenia słowa 'historia" do dziedziny zjawisk humanistycznych, tj. związanych z życiem człowieka Niektórzy definiują nawet historię jako naukę