5360936240

Morał izm (Sokrates): spośród wszystkich wartości najwyższa pozycja przysługuje wartościom moralnym, w razie konfliktu aksjologicznego mamy obowiązek wyboru wartości moralnej.

Etyka złotego środka (Arystoteles): dobro polega na zachowaniu umiaru, zło na skrajnościach (nadmiar lub niedomiar).

Hedonizm (Epikur): szczęście można osiągnąć poprzez doznawanie przyjemności, dobre jest to, co jest przyjemne.

Stoicyzm (np. Seneka, Marek Aureliusz): szczęście można osiągnąć rezygnując z opierania się na uczuciach (beznamiętność) oraz minimalizując własne potrzeby.

Etyka obowiązku (Kant): działanie jest moralne wtedy, gdy jest wykonywane ze względu na powinność.

Formalizm etyczny (Kant): filozofia może określić jedynie właściwą formę działania, a nie jego konkretną treść.

Imperatyw kategoryczny (Kant): postępuj według takiej zasady, co do której będziesz mógł chcieć, by stała się zasadą postępowania wszystkich wobec wszystkich.

Materialna etyka wartości (M. Scheler, N. Hartmann, D. von Hildebrand): XXwieczny kierunek etyczny uznający, że można określić nie tylko formę właściwego działania, lecz także konkretne wartości, do których realizacji człowiek powinien dążyć.

Utylitaryzm: dobre jest to działanie, które przyczynia się do wzrostu szczęścia jak największej liczby ludzi: np. J. Bentham, J. S. Mili.

LITERATURA UZUPEŁNIAJCA: Antoni Stępień, Wstęp do filozofii lub: Elementy filozofii; Wł. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. I-III (odpowiednie rozdziały); S. Jedynak (red.) Słownik etyczny, Lublin 1990.