5755073322

dikerogammai na autochtoniczne kiełże Gammarus varsoviensis jest mało prawdopodobne (wykonawcy: M. Ovcharenko, I. Wita, P. Wróblewski).

2. Mikropasożyty krwi kręgowców i ich wektory (kontynuacja)

Kierownik: dr Grzegorz Karbowiak

Zealizowano 3 planowane zadania badawcze.

a) Związki kleszczy właściwych z dzikimi ssakami oraz pierwotniakami typu Apicomplexa (kontynuacja)

Kontynuowano prace nad występowaniem kleszczy właściwych na terenie Warszawy i ich związkami ze środowiskiem. Wykazano, że w roku sprawozdawczym liczebność kleszczy nie uległa zmianie w stosunku do roku poprzedniego. Na terenie Stacji Badawczej Instytutu Parazytologii w Kosewie Górnym przebadano w kierunku zarażenia ektopasożytami 63 gatunki gryzoni i owadożemych (łącznie 7 gatunków) zamieszkujących środowisko otwarte, oraz dwie łasice Mustela nivalis. Oznaczono łącznie dwa gatunki kleszczy właściwych, 8 gatunków pcheł i 4 gatunki roztoczy z rzędu Mesostigmata. Po raz pierwszy stwierdzono występowanie na Pojezierzu Mazurskim pcheł Doratopsylla dasycnema oraz Megabothris walkeri na łasicy. Wykazano, że ekstensywność zarażenia małych gryzoni kleszczami w środowisku otwartym nie uległa zmianie w odniesieniu do roku poprzedniego. Ponadto oznaczono występujące na pchłach oraz kleszczu Ixodes hexagonus stadia hippopus roztoczy z pcheł, jako należące do rodziny Acaridae (4 gatunki) oraz Anoetidae (2 gatunki). Jest to pierwsze doniesienie o związku foretycznym małych roztoczy z kleszczami z rodziny Ixodidae (wykonawcy: G. Karbowiak, Z. Bogdaszewska, J. Hapunik).

b) Aktywność sezonowa i rozmieszczenie kleszczy D. reticulatus na Pojezierzu Mazurskim (nowe zadanie)

Obserwacje dotyczące aktywności sezonowej kleszczy łąkowych prowadzone były metodą flagowania na poletkach doświadczalnych w rejonie Stacji Badawczej w Kosewie Górnym. Nietypowa pogoda wiosną i jesienią, w szczególności długotrwałe okresy bez opadów, przy równocześnie panujących wysokich temperaturach powietrza spowodowały wyraźne obniżenie aktywności kleszczy łąkowych w porównaniu do lat poprzednich. Liczba chwytanych kleszczy była bardzo niewielka a typowe dla tego gatunku występowanie wiosennego i jesiennego szczytu aktywności było słabo manifestowane. Kleszcze obserwowane były natomiast w nietypowym dla