614373388

Maciej Szmit

styki tych danych oraz związki między ich odpowiednimi elementami, stosowany w jednym lub wielu zastosowaniach"⁴⁰³. Nazywa się w ten sposób ogólnie wszelkie ustrukturalizowane zbiory informacji (tj. zawierające informacje o podobnej budowie). W przypadku systemu komputerowego bazy danych przechowywane są w odpowiednich strukturach danych w pamięci masowej, a więc odpowiadają im pliki dyskowe lub katalogi (foldery) o określonej strukturze. Bazę danych należy odróżnić od systemu zarządzania bazami danych (SZBD, ang. Database Management System, DBMS), przez który zazwyczaj rozumie się oprogramowanie służące do przetwarzania informacji zawartej w bazach danych i od języków programowania tego rodzaju systemów (języków tworzenia systemów zarządzania bazami danych)⁴⁰⁴.

W ustawie Pr Aut, programy komputerowe wymienione są jako rodzaj dzieł podlegających ochronie (art. 74 ust. 1), przy czym art. 1 ust. 1 powołanej ustawy określa jako dzieła te spośród wytworów ludzkich, które stanowią przejaw działalności twórczej i mają indywidualny, niepowtarzalny charakter (a zatem spełniają warunki zarówno nowości subiektywnej, jak i obiektywnej), przy czym bez znaczenia jest charakter programu. Autorstwa dzieła nie można bowiem rozpatrywać w kategoriach jego jakości czy kunsztu twórcy ani też znaczenia, rozmiarów, funkcji, czy wartości opracowanych fragmentów⁴⁰⁵. Należy wspomnieć o obecnych w literaturze ści lub ilości, nakładu inwestycyjnego w celu sporządzenia, weryfikacji lub prezentacji jego zawartości".

⁴⁰³ PN-ISO/IEC 2382-1:1996 - 01.08.05.

^m Por. M. Szmit: Informatyka..., op. cit., s. 68 i nast. Niestety, dość często w mowie potocznej, mówi się po prostu o „bazach danych", co utrudnia zrozumienie problemu przez osoby nie będące informatykami, stąd należy w tym miejscu podkreślić konieczność precyzyjnego wyrażania się (nawet jeśli skutkuje to wzrostem objętości opinii).

¹⁰⁵ Zob. np.: Z. Okoń: Komputerowe paragrafy - Program komputerowi/ w prawie autorskim, „PCkurier" Nr 13/1998: „Nie należy też mylić programu komputerowego ze spełnianą przezeń funkcją. Nie można powoływać się na brak oryginalności np. edytora tekstów, który funkcjonalnie jest identyczny z innym. Prawo autorskie chroni bowiem formę utworu, którą w przypadku programu komputerowego jest przede wszystkim jego kod, zapisany w jakimś języku programowania. Raczej mało prawdopodobne jest, aby dwóch programistów rozwiązujących jakiś bardziej obszerny problem napisało identyczne programy. Z tych też względów twórca programu nie musi się wykazać przy programowaniu żadnymi większymi umiejętnościami, a rezultat jego pracy, nawet nieudolny, może być chroniony przez

180