5910202181

11

koncentruje się na głównym swym celu (core business), a w miejsce wydzielonych działalności korzysta z usług zewnętrznych na zasadzie outsourcingu.

Już w 1923 r. Henry Ford (producent samochodów w USA) zanotował: „Jeśli jest coś, czego nie potrafimy zrobić wydajniej, taniej, lepiej niż konkurenci nie ma sensu żebyśmy to robili i powinniśmy zatrudnić do wykonania tej pracy kogoś kto zrobi to lepiej niż my” [3], Takie postępowanie jest logiczne ale w praktyce powyższe korzyści nie zawsze są osiągane [4], Państwowe grupy kapitałowe podchodzą do outsourcingu z dystansem - wolą utrzymywać w swych strukturach firmy zajmujące się działalnością pomocniczą, bo ich koszty i tak „utoną w ogólnym bilansie”. Tak więc eksternalizacja ma sens jeżeli wydzielone przedsiębiorstwo działa w danym obszarze bardziej efektywnie niż firma „matka”. Osiąganie tej (większej) efektywności jest trudne, wymaga bowiem właściwego ustalenia celów i zasad współpracy, pojawiają się problemy zarządcze, konieczne jest posiadanie kadry chcącej i potrafiącej prawidłowo działać, a tradycyjne przedsiębiorstwa państwowe uczyły bierności pracowników, których obecnie trzeba uczyć nowego sposobu pracy.

Outsourcing jest celowy i trzeba go rozwijać. W 2010 r. wartość polskiego sektora usług wyniosła 2,5 miliarda dolarów, a więc o 25% więcej niż w 2009 r. Stało się tak w wyniku nowych inwestycji, a także zwiększenia skali tej działalności w centrach gospodarczych funkcjonujących na polskim rynku.

Dzielenie czynności na prostsze (jakkolwiek nie tak proste jak fordowskie przykręcanie jednej śrubki) obowiązuje w mniej masowej (często tylko jednostkowej) produkcji takiej jak budowa turbin wodnych, kotłów parowych, generatorów prądu elektrycznego, a nawet rakiet kosmicznych itp. Wyroby te również składają się z elementów ale ich produkcja dotyczy jednego lub niewielu egzemplarzy. Tutaj trzeba opracować indywidualnie każdy etap produkcji - nie tylko rzeczowo ale w czasie. Przygotowanie produkcji zarówno masowej jak i pojedynczych egzemplarzy zawiera opracowanie różnych harmonogramów w postaci wykresów Gantta, wykresów sieciowych itp. (omówione w rozdziale 6).

Poza przedsiębiorstwami, w których następuje opisany montaż elementów, dzielenie produkcji na etapy, tym razem na etapy olbrzymy, występuje w innej grupie przedsiębiorstw np. w hutach żelaza. W hucie żelaza produkcja dzieli się na: przygotowanie rud i ewentualnie koksu, redukcję tlenków żelaza z rud do żelaza metalicznego (np. w wielkim piecu), rafinację surówki i złomu stalowego dla produkcji