6851627262

A.A. Abrikosow - Nadprzewodniki drugiego rodzaju i sieć wirów

10

11

[12]

13

14

(15]

[16]

[17]

18

19

Literatura

[1]    W.Ł. Ginzburg, L.D. Landau, Ż. Eksp. Teor. Fiz. 20, 1064 (1950).

[2]    L.D. Landau, Phys. Z. der Sowjet Union 11, 26 (1937); 11, 129 (1937).

[3]    F. London, H. London, Proc. Roy. Soc. London A 149, 71 (1935).

[4]    A.A. Abrikosow, Doki Akad. Nauk SSSR 86, 489 (1952).

5    F. London, Supcrfluids, t. 1 (New York 1950).

6    L.P. Gor’kov, Soviet Phys. JETP 9, 1364 (1959); 10, 998 (1960).

[7]    L.W. Szubnikow i in., Ż. Eksp. Teor. Fiz. 7, 221 (1937).

[8]    J.M. Casimir-Jonker, W.J. de Haas, Physica 2, 943 (1935).

[9]    R.P. Feynman, w: Progress in Low Temperaturę Phy-

sics, red. D.F. Brewer (North-Holland, Amsterdam 1955), t. 1, rozdz. 11.

A.A. Abrikosov, Soviet Phys. - JETP 5, 1174 (1957). D. Cribier, B. Jacrot, L.M. Rao, B. Farnoux, Phys. Lett. 9, 106 (1964).

U. Essmann, H. Trauble, Phys. Lett. A 24, 526 (1967).

A.A. Abrikosov, Soviet Phys. JETP 19, 988 (1964). A.A. Abrikosov, L.P. Gor’kov, I.M. Khalatnikov, So-viet Phys. JETP 8, 182 (1958); 10, 132 (1959)

A.A. Abrikosov, L.P. Gor’kov, Soviet Phys. JETP 12, 1243 (1961).

A.A. Abrikosov, L.P. Gor’kov, Soviet Phys. - JETP 15, 752 (1962).

J.G. Bednorz, K.A. Muller, Z. Physik B 64, 189 (1986).

A.A. Abrikosov, Physica C 341-348, 97 (2000).

A.A. Abrikosov, Physica C 317-318, 154 (1999).

ZE ZJAZDÓW I KONFERENCJI

40. Zimowa Szkoła Fizyki Teoretycznej

Tegoroczna, 40. już Zimowa Szkoła Fizyki Teoretycznej, zorganizowana przez Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Wrocławskiego, odbyła się w dniach 4-14 lutego 2004 r. w Lądku Zdroju. W Szkole brało udział 70 naukowców z Polski i zagranicy. Miała ona tytuł „Fenomenologia grawitacji kwantowej” i stanowiła naturalną kontynuację Szkoły z 1999 r._t zatytułowanej „W kierunku grawitacji kwantowej”. O ile pięć lat temu przedmiotem rozważań były głównie ogólne właściwości kwantowej grawitacji, tym razem większość czasu poświęciliśmy analizie możliwych obserwacji śladów grawitacji kwantowej w fizyce promieni kosmicznych i w kosmologii.

Trzeba jasno powiedzieć, że teoria grawitacji kwantowej nie jest jeszcze w pełni zrozumiana. Jeden z wykładowców powiedział, że teoria ta jest w takim stanie, jak teoria oddziaływań podstawowych przed powstaniem Modelu Standardowego. Wśród ekspertów panuje przekonanie, że ślady grawitacji kwantowej, możliwe do zaobserwowania w doświadczeniach, jakie zostaną przeprowadzone w najbliższej przyszłości, będą miały swoje źródło w naruszaniu lub deformacji symetrii Lorentza. Może to się stać przy wyjątkowo wielkich energiach cząstek, jakich długo jeszcze nie da się osiągnąć w akceleratorach. Dlatego duże nadzieje wiąże się z obserwacjami prowadzonymi za pomocą Obserwatorium im. Pierre’a Augera, olbrzymiego zestawu detektorów promieni kosmicznych pokrywającego setki kilometrów kwadratowych w Ameryce Południowej, a za kilka lat - również w Północnej. Nadzieje te związane są z istniejącymi już obserwacjami anormalnego zachowania tych promieni.

Trzonem Szkoły były trzy cykle wykładów poświęconych strukturze teorii grawitacji kwantowej, wygłoszonych przez Enrique Alvareza, Jorge’a Pullina i Lee Smolina. Giovanni Amelino-Camelia poświęcił swoje wykłady ogólnemu wstępowi do fenomenologii grawitacji kwantowej. Losowi symetrii lorentzowskiej przy energiach bliskich skali Plancka poświęcone były wykłady Teda Jacobsona i autora tego sprawozdania. Ciekawy jest pomysł tzw. podwójnie szczególnej teorii względności jako kinematyki cząstek w skali Plancka - teorii, w której występują dwie stałe: prędkość c oraz masa n. Paolo Lipami omówił fizykę neutrin, w szczególności neutrin w promieniowaniu kosmicznym. Aurelio Grillo przedstawił istniejące i będące w budowie detektory promieni kosmicznych, zaś Tsvi Piran w swoim wykładzie zastanawiał się nad astrofizyką źródeł tych promieni. Paolo De Bernardis przedstawił w swoich wykładach wyniki obserwacji kosmicznego promieniowania tła, a Jerome Martin - teoretyczną analizę wpływu efektów kwantowograwitacyjnych na widmo tego promieniowania. Większość wygłoszonych podczas Szkoły wykładów znaleźć można na witrynie internetowej www.ws2004.ift.uni.wroc.pl/lectures.php, a materiały Szkoły opublikowane zostaną na początku przyszłego roku w serii Lecture Notes in Physics wydawnictwa Springer Verlag.

Szkoła nie mogłaby się odbyć, gdyby nie pomoc finansowa Uniwersytetu Wrocławskiego i Fundacji na rzecz Zimowych Szkół Fizyki Teoretycznej. Europejskie Towarzystwo Fizyczne ufundowało trzy stypendia, które umożliwiły udział w Szkole doktorantom z Włoch, Wielkiej Brytanii i Polski.

Jerzy Kowalski-Glikman

Instytut Fizyki Teoretycznej

Uniwersytet Wrocławski

204

POSTĘPY FIZYKI

TOM 55 ZESZYT 5 ROK 2004