7716655325

Ł=jBCy_c Stąd impedancja i admitancja zespolone:	(7.19b)
zc.EsL.-L..-ń.-j-L ^_c I_ (oC aC	(7.20a)
lc =jr=J^Bc=j^,acy-c	(7.20b)

Rys. 7.17. Wykres wskazowy napięcia i prądu kondensatora idealnego

Rys. 7.18. Kondensator idealny - schemat

zastępczy do metody symbolicznej

W każdej chwili czasowej kondensator idealny pobiera energię z mocą o przebiegu czasowym wartości chwilowych pę(t) = uę(t)-i(t). Jeżeli do tego wyrażenia podstawić wzory na sinusoidalne przebiegi prądu i napięcia, z uwzględnieniem tego, że prąd wyprzeda napięcie o ćwierć okresu (kąt y ) otrzymuje się zależność:

Pc(^{) ⁼ >/2 • Uq sin((ot + ij/u ) • -Jl ■ I • cos(cot + y/y ) =

(7.2 la) (7.2 lb)

= 2U_CI ■ cos( at + y/y ) • sin( ot + y/j ) = UqI • sin( 2 (ot + 2y/jj ) Stąd wynikają zależności na przebieg czasowy mocy kondensatora: p_c(t) = U_CI sin(2ot + 2y/u )

PC(*) ⁼ ~UcIsin(2(ot + 2y/j )

Rys. 7.19. Przebieg czasowy mocy kondensatora idealnego na tle przebiegów napięcia i prądu

Tę drugą postać otrzymuje się podstawiając *Fu = -y^:

Wartości chwilowe mocy kondensatora oscylują sinusoidalnie z amplitudą Uq 1 (por. rys. 7.19). W jednych przedziałach okresu zmienności są one dodatnie, w innych ujemne.

Gdy moc jest dodatnia, kondensator pobiera energię - energia gromadzona jest w jego polu elektrycznym. Ujemna wartość mocy oznacza, że kondensator staje się źródłem energii - energia pola elektrycznego zwracana jest do źródła.

Wartość średnia mocy za okres, a więc moc czynna kondensatora jest równa zeru:

2n

Pr = pr - —- • f UqI • sin( 2(ot + 2y/rj )d(ot = 0 2n ^J

Współczynnik mocy kondensatora idealnego jest także równy zeru

Pc o _