8331099804

dania nad dziećmi ze specyficznymi trudnościami językowymi i opracowali ćwiczenia ruchowe, które wspierają proces uczenia się.

W 1987 r. powstała Fundacja Kinezjologii Edukacyjnej i od tego czasu na całym świecie prowadzone są badania nad wpływem tych ćwiczeń na funkcjonowanie dziecka czy osoby dorosłej.

W swoich dociekaniach badawczych, a potem w pracy P. Dennison korzystał z doświadczeń S.T. Ortona, Domana, Delacato, L. Jagnese, N. Kepharta, M. Monte-sori, a także J. Piageta, C. Rogersa i S. Kagena. W badaniach nad ruchem oparł się na doświadczeniach M.F. Aleksandra, M. Fendenkraisa, R. Labana (Dennison P.E., Dennison G.E. 1990).

G. i P. Dennisonowie stworzyli wiele metod opierając się na wcześniejszych badaniach naukowych, m.in.: „Siedem wymiarów inteligencji", „Profile organizacji mózgu", „Dennisonowska metoda całomózgowego czytania", „Integracja sensorów rozwojowych", „Wizjonetyka".

Wzorując się na metodzie „Siedem wymiarów inteligencji" S. Masgutowa z Rosji stworzyła swoją metodę „Artterapia", a R.A. Bleier i B.M. FHannaford metodę „Podstawy równoważenia kolorem w kinezjologii edukacyjnej" .

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA ĆWICZEŃ

„Gimnastyka mózgu" jest pierwszą częścią metody „Siedem wymiarów inteligencji". G. i P. Dennisonowie wyróżnili następujące wymiary: lateralności, motywacji, stabilności, koncentracji, ruchów czaszkowych, odruchu oddechu i regulatorów ciała. W skład reedukacji tych wymiarów wchodzą proste ćwiczenia psychoruchowe i procedury równoważenia. Równoważenie to sekwencja ćwiczeń wspierających naturalny proces uczenia się. Równoważenie ukierunkowane jest na konkretny cel, który dziecko równoważone chce osiągnąć. Odbywa się ona w pięciu etapach:

1.    Jako ćwiczenia przygotowawcze.

2.    Wyznaczanie celu.

3.    Wykonanie czynności związanej z celem.

4.    Reedukacja.

5.    Ćwiczenia końcowe.

Kluczem do zintegrowanego uczenia się jest zdolność sprawnego przechodzenia z wysokiego na niski bieg i odwrotnie.

Wysoki bieg charakteryzuje się tym, że daną czynność wykonujemy sprawnie, łatwo, potrafimy poruszać się i jednocześnie myśleć, wykonujemy niektóre czynności automatycznie, czujemy się bezpieczni.

Na niskim biegu jest się wtedy, gdy dana czynność sprawia trudność, gdy występuje proces uczenia się, kiedy włącza się świadomość, aby wykonać dany ruch oraz w środowisku zagrożonym, przy poczuciu braku bezpieczeństwa.

Człowiek powinien mieć zdolność przechodzenia z jednego biegu w drugi. Jeżeli występuje stres, to sprawne przechodzenie jest zakłócone i człowiek funkcjonuje na niskim biegu. To, czy osoba równoważona jest na niskim, czy na wysokim biegu sprawdza się przy pomocy neurofizjologicznego testu mięśniowego lub w drodze obserwacji (Dennison P.E., Dennison G.E. 1994).

105