Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 1
1. OKREŚLENIE PARAMETRÓW GEOTECHNICZNYCH
Metoda A polega na bezpośrednim oznaczeniu wartości parametru za pomocą badań
polowych lub laboratoryjnych.
Metoda B polega na oznaczeniu wartości parametru na postawie ustalonych zależności
korelacyjnych między parametrami fizycznymi lub wytrzymałościowymi a innymi
parametrami (np. ID lub IL) oznaczonymi metodą A.
Metoda C polega na przyjęciu wartości parametrów określonych na podstawie
praktycznych doświadczeń na podobnych terenach dla budowli o zbliżonej konstrukcji i
porównywalnych obciążeniach.
p
Zasyp
ł= ... kN/m3
Ć= ... �
c= ... kPa
0,0
ł= ... kN/m3
Ć= ... �
GĄ/Gp
c= ... kPa
ZWG
ł= ... kN/m3 ł'= ... kN/m3
Pd
Ć= ... � c= ... kPa
Pr/Ps
ł= ... kN/m3 ł'= ... kN/m3
Ć= ... � c= ... kPa
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 2
W niniejszym projekcie na podstawie informacji podanych w temacie należy określić
metodą B na podstawie normy PN-81/B/03020 potrzebne parametry fizyczne i
wytrzymałościowe takie jak: ł, ł , Ć, c, E0, M0 - wartości charakterystyczne i
obliczeniowe.
(ł - ł ) gdzie: ł = ł
s d
ł' = (łs - łw )�"(1 - n), gdzie: n = ,
d
ł (1 + w)
s
gdzie: w, ł, łs  wg normy
Wartość obliczeniową parametru:
x(r) = ł �" x(n)
m
gdzie łm jest współczynnikiem materiałowym, który zgodnie z normą dla parametru
oznaczonego metodą B lub C wynosi 1,1 (0,9).
Tabl. 1. Zestawienie parametrów geotechnicznych określonych metodą B
na podstawie normy PN-81/B/03020.
Wartości charakterystyczne
grunt ID IL w cu(n) M0 E0
ł(n) ł'(n) Ć(n)
- - kN/m3 kN/m3 % MPa MPa MPa
�
GĄ
Pd
Ps/ Pr
grunt
zasyp
Wartości obliczeniowe
grunt cumin(r)
łmax(r) łmin(r) ł'max(r) ł'min(r) Ćmax(r) Ćmin(r)
1,1 0,9 1,1 0,9 1,1 0,9 0,9
GĄ
Pd
Ps/ Pr
grunt
zasyp
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 3
PRZYJ
CIE WST
PNYCH WYMIARÓW ŚCIANY OPOROWEJ
Minimalne zagłębienie ścian oporowych w gruncie
Dmin = głębokość przemarzania (Pomorze 1,0 m),
Ściany masywne (c)
Ściany ze wspornikiem (g)
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 4
Ściany z płytą odciążającą (h)
Ściany płytowo-kątowe (i)
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 5
Są to ściany żelbetowe o przekroju zmiennym w sposób ciągły.
Minimalna grubość elementów żelbetowych:
 dla płyty ściennej (pionowej): 120 mm,
 dla płyty fundamentowej: 200 mm.
Grubość płyty dolnej przyjmujemy zawsze większą od grubości płyty pionowej.
Ściany kątowo-żebrowe (j)
Jak ściana płytowo-kątowa + zebro usztywniające.
Grubość żeber min 0,2 m (do 0,4 m), rozstaw 0,3�0,6 H (2� 4 m).
Przerwy dylatacyjne
Przerwy dylatacyjne należy przyjmować:
- co 5 do 10 m w przypadku ścian betonowych (jeśli nasłonecznione to gęściej),
- co 15 do 20 m dla ścian żelbetowych.
Sekcje dylatacyjne powinny mieć zazębienia lub stalowe pręty Ć > 24 mm co 0,5 m
zapobiegające różnicy przemieszczeń.
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 6
ZEBRANIE OBCI
ŻEC

Obciążenia ściany oporowej zbieramy na 1mb konstrukcji.
Obciążenia pionowe
Obciążenia od konstrukcji - ciężar własny elementów ściany (Q)
Wartości charakterystyczne ciężaru własnego ścian:
 dla betonu łb = 24,0 kN/m3
 dla żelbetu łż = 25,0 kN/m3
Wartości współczynnika obciążeń: łf = 1,1 (0,9).
Obciążenia od gruntu (nad odsadzkami) (G)
W zebraniu obciążeń pomijamy ciężar gruntu na podsadzce po stronie niższego
naziomu.
Wartości charakterystyczne ciężaru objętościowego gruntu określamy na podstawie
normy PN-81/B-03020.
Wartości współczynników obciążeń łf do określenia wartości obliczeniowych:
 grunty rodzime 1,1 (0,9),
 grunt zasypowy 1,2 (0,8) bez kontroli zagęszczenia lub 1,1 (0,9) z kontrolą
zagęszczenia.
Obciążenie naziomu (obciążenie zmienne) (P)
Wartości charakterystyczne obciążenia naziomu podano w temacie.
Wartości współczynników obciążeń łf do określenia wartości obliczeniowych:
 dla obciążenia naziomu do 2 kN/m2 łf = 1,4 (0,7),
 dla obciążenia naziomu 2 �5 kN/m2 łf = 1,3 (0,8),
 dla obciążenia naziomu powyżej 5 kN/m2 łf = 1,2 (0,9).
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 7
Zebranie obciążeń pionowych
p
G1
Q1
G 2
+
Q2
E
Q3
 O
 A
Tabl. 2. Zestawienie obciążeń pionowych ściany oporowej.
Wart.
Wartości obliczeniowe
charakterystyczne
Obc.
X r0(X) M0(X) Xmin M0min Xmax M0max rA(X) MA(X)min
łfmin łfmax
kN/mb m kNm/mb - kN/mb kNm/mb - kN/mb kNm/mb m kNm/mb
Q1
(łb*F)
Q....
G1 (łg*F)
G....
P (p*l)
Ł - - - -
UWAGA:
1. ściany z płytą odciążającą uwzględniamy reakcję z płyty ....
2. ściany z żebrem uwzględniamy ciężar żebra ....
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 8
Obciążenia poziome - parcie gruntu
Rodzaje parcia gruntu
Parcie bierne
(Odpór)
Parcie czynne
- Gdy nie ma przemieszczenia poziomego ściany występuje parcie spoczynkowe E0,
- W przypadku odsuwania ściany od gruntu następuje za ścianą zmniejszenie naprężeń
poziomych do wartości parcia czynnego Ea,
- W praktyce mamy do czynienia reguły z parciem pośrednim (między parciem granicznym
a spoczynkowym) gdyż nie do chodzi do przemieszczeń granicznych. Parcie to
wyznaczany na drodze obliczeń iteracyjnych.
- W przypadku dociskania ściany do gruntu następuje za ścianą wzrost naprężeń poziomych
do wartości maksymalnej zwanej parciem biernym lub odporem gruntu Ep.
Półiteracyjna metoda obliczeń parcia
Tok postępowania:
1. Wstępne przyjęcie rodzaju parcia. Jako wyjściowe zaleca się przyjąć parcie czynne Ea.
2. Zebrać obciążenia i określić wartości przemieszczeń uogólnionych.
3. Następnie w oparciu o relację między �I i �a określić rodzaj parcia.
4. Dokonać korekty współczynnika parcia K i ponownie zebrać obciążenia poziome.
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 9
Rozkład parcia dla różnych ścian oporowych
Rys. 9. Parcie na ściany masywne.
Parcie jednostkowe:
ea = (q + z �" ł(n))�" Ka
ea1 = q �" Ka ea2 = (q + h �" ł(n))�" Ka
Współczynnik parcia czynnego:
- przypadek ogólny (rys. 9b):
cos2(� - Ć(n))
Ka =
2
sin(Ć(n) + �(n))sin(Ć(n) - �)ń#
cos2 �cos(� + �(n))Ą#1+
ó# Ą#
cos(� + �(n))cos(� - �)
ó# Ą#
Ł# Ś#
gdzie: � - kąt nachylenia ściany do pionu,
� - kąt nachylenia naziomu do poziomu
� - kąt tarcia gruntu o ścianę.
- przypadek projektowanej ściany (rys. 9a) (�=0, �=0, �=0):
�#
Ć(n) ś#
ź#
Ka = tg2ś#45 -
ś# ź#
2
�# #
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 10
Wypadkowa parcia: ramię działania wypadkowej:
(pole powierzchni rozkładu parcia x 1mb):
e1 h
- rozkład trójkątny: Ea1 = �" h r1 = hE =
2 3
e1 + e2 2e1 + e2 h
- rozkład trapezowy: Ea1 = �" h r1 = hE = �"
2 e1 + e2 3
Wartość obliczeniowa wypadkowej parcia:
E(r) = E(n) �" łf1 �" łf 2
Wartości współczynników obciążeń łf do określenia wartości
obliczeniowych:
- łf 1 = 1,2 dla gruntu zasypowego i 1,1 dla gruntu rodzimego,
- łf 2 = 1,0 dla stanów granicznych gruntu.
W przypadku ścian oporowych ze wspornikiem lub płytą odciążająca w
rozkładzie parcia należy uwzględnić efekt przesłonięcia (rys. 10).
Rys. 10. Parcie na ściany z elementami odciążającymi
(UWAGA: Należy uwzględnić obciążenie naziomu!).
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 11
Zebranie obciążeń poziomych
Odpór gruntu przed ścianą należy ze względów bezpieczeństwa pominąć.
W zbieraniu obciążeń obliczeniowych poziomych uwzględniamy tylko wartości
maksymalne ponieważ parcie minimalne nie daje wartości niekorzystniejszych!
Tabl. 3. Zestawienie obciążeń poziomych ściany oporowej.
wart. charakterystyczne wart. obliczeniowe
Obc. E(n) r0(E(n)) M0(E(n)) Emax M0(Emax)
łfmax
kN/mb m kNm/mb - kN/mb kNm/mb
E1 1,2
...
- -
Ł
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V)
12
Sprawdzenie wymiarów ściany
Sprowadzenie wypadkowej obciążeń do podstawy fundamentu
Mimośród wypadkowej względem środka podstawy:
ŁM0 ŁM0(X(n)) + ŁM0(E(n))
eB = =
ŁN
ŁX(n)
B
wypadkowa powinna zawierać się w obrębie rdzenia: eB d"
6
4.3.2 Sprawdzenie rozkładu naprężeń pod ścianą
N M
�1,2 = ą > 0
A W
b �" h2 1�" B2
W = = [m3] A = 1�" B [m2 ]
6 6
po podstawieniu:
ŁX(n) ŁM0(X(n) ) + ŁM0(E(n) )
�1,2 = ą [kPa]
B
B2 / 6
sprawdzenie warunku naprężeń:
�2
d" 3,0(5,0) Jest to warunek  praktyczny (nie normowy).
�1
Wskazuje czy prawidłowo zaprojektowano ścianę.
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 13
SPRAWDZENIE II STANU GRANICZNEGO
Obliczenie osiadań (metoda odkształceń jednoosiowych wg PN-81/B-03010)
 osiadanie należy obliczyć w trzech punktach j = 0, 1 i 2,
 obliczenia prowadzimy na wartościach charakterystycznych,
 podłoże pod fundamentem dzielimy na warstwy obliczeniowe o miąższości
hi d" 0,5 B,
 zaniedbujemy osiadania wtórne,
 sumowanie osiadań prowadzimy tabeli do głębokości zmax, na której
spełniony jest warunek:
� d" 0,3�z max ł
jz max
(w tym przypadku�0zi d" 0,3�zł , gdzie �zł = Łłi �" hi)
 osiadanie si warstwy podłoża o grubości hi:
�jzi �" hi
s =
"
j
Moi
gdzie: M0i  edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej [kPa]
hi  miąższość warstwy i [cm]
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 14
�jzi  składowa pionowa naprężenia dodatkowego pod punktem j
na poziomie zi (w środku wysokości warstwy!) [kPa],
�0zi = k0 �" p1 + k0 �" p2
�1zi = k1 �" p1 + k1 �" p2
�2zi = k1 �" p1 + k2 �" p2
p1 = �2 [kPa]
p2 = �1- �2 [kPa]
kj  współczynniki zaniku naprężenia zależne od (z/B) wg normy
PN-81/B-03010 tabl. Z4-1 lub Rys. Z4-1
 osiadania porównujemy z wartościami dopuszczalnymi
[s] d" [s]dop=100 mm
Tabl. 4. Obliczenie osiadań ściany.
hi zi zi/B koi k0i k1i k1i k2i M0 S0i S1i S2i
łi �zł 0,3�zł �0i �1i �2i
pro
fil
kN/m3 m m - kPa kPa - - - - - kPa kPa kPa MPa mm mm mm
.....
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 15
Ł=
Przechyłka fundamentu Ć
s1 - s2
� = d" 0,006[rad]
B
gdzie: s1, s2  całkowite osiadania krawędziowe [cm],
B  szerokość podstawy ściany [cm].
Obliczenie przemieszczeń
f = f1 + f2 + f3 d" 0,015�" h
gdzie: f1  przemieszczenie poziome podstawy fundamentu,
f2  przemieszczenie poziome górnej krawędzi ściany,
f3  ugięcie ściany (pomijamy w obliczeniach).
Przemieszczenie poziome górnej krawędzi f2
h
f2 = (s1 - s2 )�"
B
gdzie: s1, s2  całkowite osiadania krawędziowe [cm],
B  szerokość podstawy ściany [cm],
h  wysokość ściany [cm].
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 16
Przemieszczenie poziome podstawy fundamentu f1
Obliczenie długości klina wyparcia w strefie odporu:
la = D �"(tg(45 + Ć / 2))
gdzie: D  głębokość posadowienia ściany [m],
Ć  kąt tarcia gruntu pod podstawą [�].
Obliczenie miąższości przemieszczającej się warstwy:
hw = 0,4 �"(B + la )
QH �" � QH n �i - �i-1
f1 = f1 =
"
2 �" l1 �" E0 2 �" l1 i=1 E0i
gdzie: l1  długość odcinka obliczeniowego (= 1,0 m ),
QH  obciążenie poziome, QH = E(n),
E0i  moduł odkształcenia przemieszczających się warstw.
Obliczenie współczynnika �:
2 Ą# 1 ń#
� = (1 +� ) (1 -� )ln(1 + m2 )+ m� (3 - 2� )arctg
�
ó#
Ą m� Ą#
Ł# Ś#
2 �" hi
gdzie: m� = .
B
hi  odległość od poziomu posadowienia do spągu warstwy obliczeniowej.
Tabl. 5. Obliczenie przemieszczeń poziomych podstawy fundamentu.
warstwa hi E0i fj
m�i �i �i �i -�i-1
geotechn.
m - - - - kPa m
....
f1= Ł=
Sprawdzenie przemieszczeń ściany : f = f1 + f2 d" 0,015�" h
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 17
OKREŚLENIE RODZAJU PARCIA
Wyznaczenie przemieszczeń uogólnionych
Przemieszczenie uogólnione � jest sumą kątów obrotu dolnej (�A) i górnej
krawędzi ściany (�B) oporowej.
� = �A + �B
fB f1 + f2
gdzie: �A = = [rad]
h h
fA f1
�B = = [rad]
h h
Przemieszczenia graniczne �a określa się wg normy PN-81/B-03010 Rys. 8
(na podstawie wysokości ściany oporowej h i kąta tarcia wewnętrznego Ć gruntu
zasypowego)
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 18
Ustalenie parcia pośredniego lub granicznego
1. jeżeli � > �a rzeczywiste parcie graniczne K = Ka
2. jeżeli 0,5�"�a d" � < �a parcie pośrednie = parcie graniczne K = Ka
3. jeżeli 0 d" � < 0,5�"�a parcie pośrednie
K0 - Ka
� = �1 K = KI = K0 - �I �"
0,5�"�a
Ponownie zebranie obciążeń poziomych (parcie pośrednie!)
Obliczyć wypadkowe (charakterystyczne i obliczeniowe) parcia pośredniego EI
K0 - Ka
w oparciu o KI: KI = K0 - �I �"
0,5�" �a
gdzie:
K0 = [0,5 - �4 + (0,1 + 2 �"�4 )�"(5�" IS - 4,15)�"�5]�"(1 + 0,5�" tg� )
�  kąt nachylenia naziomu do poziomu (�=0),
Is  wskaz
nik zagęszczenia (np. IS = 0,855 + 0,165�" ID )
�4  współczynnik z tabl. 8 PN-81/B-03010,
�5  współczynnik z tabl. 9 PN-81/B-03010.
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 19
SPRAWDZENIE WARUNKÓW STANU GRANICZNEGO NOŚNOŚCI
Sprawdzenie wymiarów ściany dla wartości obliczeniowych
Sprowadzenie wypadkowej do podstawy
Mimośród wypadkowej względem środka podstawy:
ŁM0 ŁM0 (Xmin(r) ) + ŁM0 (Emax (r) )
B Bś#
�#
eB = = d"
ś# ź#
ŁN 6 4
�# #
ŁXmin(r)
ŁM0 ŁM0(Xmax(r) ) + ŁM0(Emax(r) ) B Bś#
�#
eB = = d"
ś# ź#
ŁN 6 4
�# #
ŁXmax(r)
Sprawdzenie rozkładu naprężeń pod ścianą
ŁXmin(r) ŁM0 (Xmin(r) ) + ŁM0 (Emax (r) )
N M
�1,2 = ą = ą
> 0
A W B
B2 / 6
N M ŁXmax(r) ŁM0(Xmax(r) ) + ŁM0(Emax(r) )
> 0
�1,2 = ą = ą
A W B
B2 / 6
sprawdzenie warunku naprężeń:
�2
d" 10 �15(?)
�1
Sprawdzenie stateczności na obrót względem bardziej obciążonej krawędzi
podstawy (równowaga momentów)
Mobr d" m0 �" Mut
Mobr = ŁM0(Emax )
Mut = ŁMA(Xmin)
współczynnik korekcyjny:
Mobr
A
m0 = 0,8 dla p e" 10kPa
Mut
m0 = 0,9 dla p < 10kPa
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 20
Sprawdzenie stateczności na przesuw (równowagi sił poziomych)
zasyp
Nr
Qtr
Qtf
GĄ
łB Ć c
Qtr d" mt �" Qtf Qtr = ŁEmax
współczynnik korekcyjny: mt = 0,9 dla p e" 10kPa
mt = 0,95 dla p < 10kPa
1. sprawdzenie poślizgu w płaszczyz
nie posadowienia (podstawa-grunt)
Qtf = Nr �"ź + F �" a(r) Nr =
"X
min
tarcie spójność F = B�"1mb
adhezja: a(r) = (0,2 � 0,5)�" c(r)
(r)
współczynnik tarcia: ź = tg� z normy B-03010 tabl. 3 str. 8
tg�(r) d" (0,8)�" tgĆ(r)
dla gruntów spoistych w stanie plastycznym i gorszym: ź = 0!
jeśli warunek nie jest spełniony to �!
2. konstrukcja ostrogi o sprawdzenie ścięcia w gruncie
Qtf = Nr �" tgĆ(r) + F �" c(r)
3. wymiana gruntu (na mocniejszy, niespoisty np. Po, Ps/Pr o ID = 0,7 � 0,8)
Qtf = Nr �" tg�(r)
4. wymiana gruntu i konstrukcja ostrogi
Qtf = Nr �" tgĆ(r)
5. zmiana wymiarów ściany (poszerzenie podstawy)
Sprawdzenie nośności podłoża (równowagi sił pionowych)
Warstwa bezpośrednio pod fundamentem
Nr d" m QfNB Nr = ŁXmax
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 21
QfNB - opór graniczny podłoża [kN/m]
m = 0,9 * 0,9 = 0,81
 określenie parametrów obliczeniowych
�B
W
zasyp
Nr
łD
Qtr
O
B = B - 2 �" eB
eB
GĄ B
ŁM0max + ŁMEmax
ŁMmax
łB Ć c
eB = =
ŁNr max ŁXmax
"h �" łi
i
w przypadku gr. uwarstwionych:łB = łBsr = , gdzie = B
"h
i
"h
i
 określenie współczynników nośności NB, NC, ND zależnych od Ć(r) (patrz
norma PN-81/B-03020  rys. Z1-1, tabl.Z1-1 lub wzory normowe)
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
D
min
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 22
 określenie współczynników wpływu nachylenia wypadkowej iB, iC, iD
zależnych od tgĆ(r) i tg�(r)/tgĆ(r) (patrz norma PN-81/B-03020  rys. Z1-2)
Qtr ŁEmax
tg�(r) = =
Nr ŁXmax
jeżeli tg�(r)>tgĆ(r) �! wyznaczyć tg�* (r)
Qtr
tg� *(r) = �! iB,C,D = f (Ć(r),�*(r) )
Nr + c(r) �" ctgĆ(r) �" B �"1
określenie nośności podłoża (oporu granicznego) QfNB
Ą# ń#
�# B ś# �# B ś# �# B ś#
QfNB = BL ó# 1 + 0,3 c(r)Nc ic + 1 + 1,5 ł(r)DminND iD + 1 - 0,25 ł(r)BNBiB Ą#
ś# ź# ś# ź# ś# ź#
D B
L L L
�# # �# # �# #
Ł# Ś#
ponieważ fundament pasmowy:
QfNB = B [c(r)Nc ic + ł(r)DminND iD + ł(r)BNBiB]
D B
sprawdzenie warunku nośności
Nr d" m QfNB
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 23
Warstwa II  sprawdzenie jak dla warstwy słabej
sprowadzenie obciążeń
TrB
Nr' = Nr + B'�"L'�"h �"łh'
tg�B =
Nr '
wielkości geometryczne
Dmin' = Dmin + h
Nr �"eB ą TrB �" h
B' = B'-2eB' B' = B + b eB' =
Nr '
dla gruntów spoistych: b = h/4 przy h d" B i b = h/3 przy h > B
dla gruntów niespoistych: b = h/3 przy h d" B i b = 2h/3 przy h > B
określenie nośności podłoża QfNB
Ą# ń#
�# B' ś# �# B' ś# �# B' ś#
QfNB = B' L' ó# 1 + 0,3 c(r)Nc ic + 1 + 1,5 ł(r)Dmin ' ND iD + 1 - 0,25 ł(r) B' NBiBĄ#
ś# ź# ś# ź# ś# ź#
D B
L' L' L'
�# # �# # �# #
Ł# Ś#
fundament pasmowy:
QfNB = B' [c(r)Nc ic + ł(r)Dmin' ND iD + ł(r)B' NBiB]
D B
sprawdzenie warunku nośności
Nr d" m QfNB
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 24
SPRAWDZENIE STATECZNOŚCI OGÓLNEJ ŚCIANY OPOROWEJ I
USKOKU NAZIOMU
Norma dopuszcza sprawdzenie na wartościach charakterystycznych!
x*hn
0
y*hn
q
ąi
R
hn
b
Si
ąi Ti
Ni
li Wi
Określenie współrzędnych najniekorzystniejszego środka obrotu  O (x�"hn, y�"hn):
q/(łhn) x y
x, y = f(q/(łhn))
0,0 0,25 0,26
0,5 0,31 0,35
1,0 0,34 0,39
Promień walcowej bryły obrotu: R = z Pitagorasa
Szerokość bloku bryły obrotu: b = 0,1*R
Ciężar bloku bryły obrotu: W = b*R
b
Długość podstawy bloku: li =
cos ąi
Wysokość zastępcza bloku: hi = qi + h
"ł
j j
ąi - kąt nachylenia promienia w bloku  i do pionu
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska
Projekt z fundamentowania: MUR OPOROWY (st. mgr -s. V) 25
Współczynnik bezpieczeństwa wg Felleniusa:
Mu R �"(NitgĆi + cili )
"T R " "(W cosąitgĆi + cili )
i i
F = = = = =
M SiR R �"Wi sinąi
" " "W sinąi
w i
�# ci ś#
"ś#h cosąitgĆi + cosąi ź#
i
ś# ź#
�# #
= e" 1,1(1,3)
"h sinąi
i
Tabl. 6. Obliczenia stateczności ściany oporowej.
nr
q hj łj hi ąi sinąi cosąi tgĆi hi cosąi tgĆi hi sinąi ci/ cosąi
ci
bloku
1
2
3
....
Ł= Ł=
Ł=
Uwaga: sin (-ą) = -sin ą ale cos (-ą) = cos ą
Prowadzący: dr inż. A. Duszyńska