Naród, który traci pamięć, traci także sumienie.
Zbigniew Herbert
Nasze pokolenie, które zorganizowało w latach 2017-2019 trzy na-me konferencje związane z jubileuszami 100-lecia powołania etatowej łby zdrowia Wojska Polskiego i 60-lecia powołania i utworzenia w Lodzi płowej Akademii Medycznej pod honorowym patronatem: Pana Macieja fcskiego - Senatora Rzeczypospolitej Polskiej, Pana Witolda Stępnia -■szalka Województwa Łódzkiego i Pani Hanny Zdanowskiej - Prezydenta •sta Łodzi, ma tę świadomość i pragnie potomnym, byłym absolwentom jskowej Akademii Medycznej, Wydziału Wojskowo-Lekarskiego Uniwerku Medycznego w Łodzi oraz dzisiejszym studentom - podchorążym ■lentom kierunków lekarskich na różnych uczelniach przekazać wiedzę antą w wygłoszonych referatach, a także pamięć o historycznych uwa-jflowaniach kształcenia lekarzy medycyny Wojska Polskiego, które dały “jn, aby w ciągu tylko ostatnich sześćdziesięciu lat wykształcić kilka tysięcy *zy medycyny, dentystów i farmaceutów - oficerów Wojska Polskiego. Organizatorzy tych konferencji naukowej mają świadomość potrzeby upomnienia historycznych faktów, które legły u podstaw powołania fistopada 1957 roku uchwałą nr 477/57 Rady Ministrów Wojskowej demii Medycznej z siedzibą w Łodzi. Ten Jubileusz 60-lecia jest dosko-j okazją pochylenia się nad uwarunkowaniami, które legły u podstaw ^ałcenia oficerów lekarzy Wojska Polskiego.
Zazwyczaj lekarz wojskowy spostrzegany jest przez współczesne spo--eństwo przez pryzmat gabinetu lekarskiego, kliniki, jako bardziej lub lej doskonały profesjonalista, rzetelny fachowiec. Rzadziej widziany jest i dyspozycyjny oficer przygotowany do działania w bardzo złożonych mikach współczesnego pola walki (misje w Iraku i Afganistanie), czy : prowadzonych ćwiczeń wojskowych.
Refleksja historyczna o służbie zdrowia i kształceniu lekarzy w Wojsku Polskim | 7 [