9752256948

14. Jaka jest nasza odpowiedź - czy chcemy być z Bogiem razem i na zawsze? Czy Jezus jest dla nas naprawdę wielki? Czy pociąga nas nadzieja spotkania z Kimś jeszcze większym od Niego, z Jego Ojcem? Każdy chrześcijanin, dla którego religia jest czymś więcej niż ważnym obyczajem musi stawać przed lustrem i zadawać sobie to pytanie: czy kocham Jezusa i chcę z Nim być?... Czy takie jest nasze marzenie? Czy takie jest nasze najważniejsze marzenie w naszym życiu? Czyż może być większe marzenie stworzenia niż zjednoczenie ze Stwórcą? (KazŚw 150)

Przykład nr 12 pokazuje, jak działa oczekiwanie odpowiedzi przeczącej dla pytań presupozycyjnych. Kaznodzieja zadaje pytanie negatywne (Czy nie pojawia się pokusa chęci ucieczki od tego świata?) i natychmiast kontynuuje w takim duchu, jakby uzyskał od swoich odbiorców odpowiedź pozytywną - Ten świat jest taki trudny, więc marzymy o jakimś innym świecie.

Przeczące odpowiedzi na retoryczne pytania zakłada także poniższy cytat z homilii na temat bogactwa. Homilię opartą na przeczytanej paraboli o żebraku Łazarzu, który po śmierci trafia do nieba, i o bogaczu, który się smaży w piekle, ksiądz zaczyna od stwierdzeń, że ta historia Ewangelijna nie zakłada, że bogaci będą na wieki potępieni za swoje bogactwo a biedni wyzwoleni za swoją biedę. Kiedy kaznodzieja nieco dalej sięga po pytania retoryczne Czy to grzech być bogatym? i Czy to, że inni mają mniej szczęścia jest winą tych, którzy mają go więcej?, słuchacze już wiedzą, że odpowiedzi księdza na nie byłyby przeczące. Wskazują na to ostatecznie także wywody księdza o „jawnej niesprawiedliwości” takiego wnioskowania.

15. Czy to grzech być bogatym? Czy nie po to Pan Bóg dał człowiekowi talenty, inteligencję i spryt, aby zrobił z nich użytek i dorobił się? Czy to, że inni mają mniej szczęścia jest winą tych, którzy mają go więcej?

Czym zatem tak naprawdę zawinił bogaty człowiek, że zasłużył na wieczne potępienie? Jeśli tylko tym, że dobrze mu się wiodło, to byłaby to jawna niesprawiedliwość ze strony Pana Boga: jeśli już nawet życie w dobrobycie byłoby czymś złym, to dlaczego za kilkadziesiąt lat takiego życia tak nieproporcjonalna do nich kara wieczna? Z kolei Łazarz może nic nie robił, by poprawić swój stan, oczekując jedynie pomocy od innych. Miałby zatem z zamian za, z pewnością, niechcianą chorobę i ziemskie cierpienie otrzymać wieczną nagrodę? (KazŚw 226)

W tym tekście pytania presupozycyjne znów przeplatają się z pytaniami medytatywnymi, pobudzającymi ciekawość i własną aktywność umysłową słuchaczy: