106095739

Rozdział I

CELE KSZTAŁCENIA EKONOMISTÓW I ICH UWARUNKOWANIA

1.1. Ewolucja systemu kształcenia ekonomistów

Zadania stojące przed wyższym szkolnictwem ekonomicznym są ściśle związane z potrzebami i warunkami rozwoju społeczno-gospodarczego. Podsystem ten jest również poddany wpływom całości systemu edukacji narodowej.

Kształt i dalszy rozwój oświaty (w tym kształcenia zawodowego) jest nierozerwalnie związany z historią rozwoju społeczno-gospodarczego PRL. Dynamika tego rozwoju stawiała przed oświatą zadania bardzo trudne i ciągle nowe. Stało się to zjawiskiem społecznym wielkiej miary. Hasło: „Polska krajem uczących się” wyraża zasięg problemu i przebiegu procesów, które w chwili obecnej rzutują na zupełnie nowy typ świadomości społecznej związanej z wychowaniem przyszłych pokoleń.

Lata powojenne były wielką „eksplozją oświatową”. Doświadczenia tamtych lat spowodowały powiększanie się potrzeb związanych z kształceniem. Stopniowo wzrastał nacisk na wyższe szczeble kształcenia. Społeczne aspiracje związane z uzyskaniem kwalifikacji szczebla wyższego są do tej pory nie w pełni zaspokajane. Sprzeczność pomiędzy limitowanym i racjonalnym kształceniem kadr a dynamicznymi potrzebami i dążeniami oświatowo-kulturalnymi zarysowała się szczególnie ostro na progu drugiego ćwierćwiecza Polski Ludowej.

Szkolnictwo zawodowe rozwinęło się w Polsce w oparciu o nowe zasady w stosunku do okresu międzywojennego. Wzrosła znacznie ranga wykształcenia zawodowego, co w konsekwencji wpływało na masowy jego charakter. Rozwój szkolnictwa zawodowego pod względem liczby uczniów zdystansował szkolnictwo ogólnokształcące. W ewolucji planów i programów, jak również struktury szkolnictwa zawodowego można zauważyć wyraźną tendencję do szerokiego sprofilowania przygotowania zawodowego. Oznacza to szersze wprowadzenie przedmiotów ogólnozawodowych, a odchodzenie od wąskiego specjalizowania.

17