1108720895

Gdy dostarcza się codziennie jeden z grupy produktów: wątrobę, artykuły pochodzenia morskiego, ziemniaki, produkty zbożowe pokrywa się około 65% zapotrzebowania.

Na efektywność wchłaniania z układu pokarmowego (wynosząca 25-60%) wpływa wiek, dieta, stan fizjologiczny, rodzaj związku chemicznego zawierającego miedź. Absorpcję hamują jony cynku, ołowiu, aniony askorbinowe. Kationy miedzi zostają schelatowane przez białka surowicy krwi (albuminy). Potem rozprowadzane są i gromadzone głównie w wątrobie, w szpiku kostnym oraz innych organach w postaci kuproprotein. Poziom związków miedzi u dorosłych mieści się w zakresie 70 -100 mg, największa cześć przypada na mózg, wątrobę, serce oraz nerki. Dzieci po urodzeniu mają 6 -10 razy więcej tego mikroelementu w porównaniu z dorosłymi. Po kilku miesiącach zawartość ta ulega obniżeniu. Związki miedzi wydalane są przede wszystkim z kałem, z moczem jedynie w 0,5 - 3,0%.Niedobór substancji bogatych w miedź ma poważne konsekwencje zdrowotne, powodując: anemię, zaburzenia układu kostnego, leukopenię, wydalenie wapnia, zahamowania psychomotoryczne, zaburzenia wchłaniania oraz nietolerancji pokarmowych. Przedawkowanie, tego niezbędnego mikroelementu, prowadzi do ostrych zatruć. Tak więc i nadmiar i niedobór jest szkodliwy dla organizmów, jak wynika z doświadczeń prowadzonych na szczurach oraz myszach związki miedzi nie wpływają toksycznie na rozwój płodowy. Nie zaobserwowano skłonności rakotwórczych ani mutagennych. Gromadzenie miedzi nie wywołuje działania toksycznego na organizm, oprócz ludzi chorych na zespół Wilsona.

16