J. Trepka-Starosta: Wpływ kontroli procesu hamowania. 51
X2 = df=...; p < (p = ...
Uzyskane rezultaty analizy poddajemy wnikliwej interpretacji.
W drugim etapie analizy treści przekazanych przez świadka eksperymentator dokona jakościowej oceny efektów zeznań, kierując się następującymi wskaźnikami: kompletność (stosunek poprawnie przytoczonych faktów do wszystkich możliwych); dokładność (stosunek relacji poprawnych do rzeczywiście przytoczonych); ostrożność (stosunek odpowiedzi typu nie wiem, do sumy odpowiedzi nie wiem i błędnych); rodzaje błędów.
Porównujemy rezultaty uzyskane przez osoby z grupy starszych dorosłych z wynikami grupy młodszych dorosłych, oceniając istotność zależności pomiędzy procesem hamowania a wiekiem osób badanych oraz jakością ich zeznań.
Engle R.W., Sędek G., von Hecker U., McIntosh D.N., 2006: Ograniczenia poznawcze. Starzenie się i psychopatologia. Warszawa, PWN.
Maruszewski T., 2002: Psychologia poznania. Gdańsk, GWP.
Nęcka E., Orzechowski J., Szymura B., 2007: Psychologia poznawcza. Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pąchalska M., 2007: Neuropsychologia kliniczna. Warszawa, PWN.
Stanik J.M., 1986: Wybrane problemy psychologii zeznań świadków. W: Tyszkiewicz L.. red.: Wybrane zagadnienia psychologii dla prawników. Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.
Stanik J.M., 2004: Psychologiczne problemy metod przesłuchań świadków. „Przegląd Psychologiczny”, T. 47, nr 2, s. 157—174.