1194638637

56

Chyba podczas pobytu w Wenecji Fryderyk Krystian pozyskał do kapeli ojcowskiej innego skrzypka, Lorenza Carazziego, który stałsię pożytecznym, wieloletnim członkiem zespołu drezdeńskiego⁷⁷, choć umiejętnościami nic dorównywał ponoć Hornowi.

25 maja, w związku ze świętem Wniebowstąpienia, Teatro S. Samuele wystawił premierę opery Goldoniego i Galuppicgo Gustaw primo, re di Svezia. W ocenie Fryderyka Krystiana dzieło nic wypadło najlepiej, ale znów miał on okazję spędzić 7 majowych i czerwcowych wieczorów w teatrze⁷⁸.

10 czerwca, w przeddzień wyjazdu Fryderyka Krystiana z Wenecji, odbył się pożegnalny koncert z udziałem panny Denner, a 11 czerwca nastąpiło ostateczne pożegnanie królewicza z miastem. Orszak wyruszył w drogę powrotną, zatrzymując się na dłużej w Wiedniu.

Zaraz po przyjeździc do Wiednia (23 czerwca) Fryderyk Krystian został dokładnie wypytany przez cesarza Karola VI i jego małżonkę o muzyczne i teatralne wrażenia wyniesione z włoskiej podróży. Później uwaga wiedeńskiego towarzystwa skupiła się na przygotowaniach do premiery Zenobii, opery napisanej z okazji urodzin cesarzowej przez dwu artystów dworu cesarskiego, poetę Mctastasia i wicekapclmistrza Lukę Antonia Prcdieriego. Do wykonania dzieła zaangażowano trzech nowych, wybitnych śpiewaków włoskich: Giuseppa Appianiego zwanego Appianinim,Gregoria Babbiegoi Angela Marię Monticelleego. Stali się oni sensacją towarzyską⁷⁹. Po ich wspólnym występie w ogrodach księcia Hilburgshauscna (11 lipca), Fryderyk Krystian doszedł do wniosku, żc choć najlepszym z nich jest Appianino, to jednak góruje nad nim Amorevoli, którego słuchał (i skrytykował) w Neapolu oraz na Ischii. Zenobia, wystawiona 28 sierpnia w małym teatrze Favorite, udała się nadzwyczajnie, tak co do piękności głosów, jak też strojów i dekoracji. Fryderyk Krystian nawiązał zdaje się w Wiedniu osobistą znajomość z autorem libretta tej opery, w każdym razie królewicz spotkał Mctastasia podczas przyjęcia towarzyskiego urządzonego 19 lipca przez hrabinę Mariannę AJthann⁸⁰.

Po 7 tygodniach pobytu na dworze cesarskim, 31 sierpnia Fryderyk Krystian pożegnał Wiedeń. Po drodze do rodzinnego miasta spędził jeszcze 2 dni w Pradze, gdzie 5 września słuchał gry hrabiego Hardccka, słynnego ponoć wirtuoza grającego na fortepianie, a 7 września, po 28 miesiącach nieobecności, królewicz witany był gorąco w Dreźnie. W dwa dni później jego powrót na łono rodziny uczczony został premierą nowej wersji opery Metastasia i HassegoArfcisersc⁸¹. Muzyka ulubionego kompozytora towarzyszyła zatem Fryderykowi Krystianowi zarówno przy pożegnaniu i powitaniu, jak też podczas całej włoskiej podróży.

Podsumowanie muzycznych efektów kawalerskiej tury królewicza daje wynik zaiste imponujący. Pobyt Fryderyka Krystiana w najważniejszych ośrodkach - Neapolu, Rzymie, Wenecji - kształtujących styl muzyczny nie tylko Italii, ale niemal całej ówczesnej Europy, zaowocował wielorako. Organizatorzy tamtejszego życia muzycznego i teatralnego prześcigali się w staraniach, by młodemu następcy tronu elektorskiego w Saksonii i spodziewanemu sukcesorowi polskiej korony, a także bratu królowej Obojga Sycylii zaprezentować wszystko to, co najlepszego w dziedzinie muzyki i teatru mogła w latach 1738-40 zaoferować Italia. Słyszani przez królewicza we Włoszech Angelo Amorevoli, Antonio Maria Bemacchi, Maria Camati, Giuseppe Carestini, Domenico Cricchi, Gaetano Majorano, zwany Caffarellim, Giovanni Manzuoli, Laura Monti, Anton Raaf, Fclice Salimbeni, Giovanni Tedeschi, zwany Amadorim, Vittoria Tesi czy też podziwiani w Wiedniu Giuseppe Appiani, Grcgorio Babbi i Angelo Maria Monticelli to niemal pełna