130859465

Aktualizacja wykazu JCWP i SCWP dla potrzeb kolejnej aktualizacji planów w latach 2015-2021 wraz z weryfikacją typów wód części wód

•    Wielkość zlewni

Kolejnym parametrem typologii abiotycznej jest wielkość zlewni. Część krajów, takich jak Finlandia (Pilke i in., 2002 r.), Austria (Janauer, 2001 r.) oraz Niemcy (Mischke, Nixdorf i Behrendt, 2002 r.; Sommerhauser i Pottgiesser, 2003 r.) przyjęła granice wartości dyktowane Ramową Dyrektywą Wodną bez zmian. Inne kraje natomiast dopasowały je do swoich potrzeb. W przypadku węgierskich rzek uznano, iż klasy proponowane w RDW są nie dość szczegółowe i wyodrębniono dodatkowe kategorie powierzchni rzek średnich: 100-500 km² i 500-1000 km² (Szilagyi, 2003 r.). Podobnie podejście zaprezentowała Belgia, gdzie zastosowano dwie dodatkowe klasy: 100-300 km² i 300-1000 km² (Maeckelberghe i in., 2003 r.). Natomiast Francja (Wasson i in., 2002 r.; Mackelberghe i In., 2003 r.), Czechy (Fuksa, mat. niep.) i Austria alternatywnie do proponowanych granic zastosowały rzędowość cieków wg Strahlera. W Państwach takich jak Holandia czy Dania, które obejmują tylko przyujściowe odcinki dużych rzek, granice wg RDW mają ograniczone zastosowanie. W związku z czym w typologii duńskiej uwzględniono także głębokość rzeki i odległość od ujścia (Dieperink, 2002 r.), a w Holandii szerokość koryta rzeki (Elbersen i in., 2003 r.). Również przy wyznaczaniu typów cieków do pan-europejskiego ćwiczenia interkalibracyjnego kraje europejskie nie trzymały się sztywno klas wielkości dyktowanych Ramową Dyrektywą Wodną. Zgodnie z jej zapisami wyznaczono 3 klasy wielkości 10-100 km², 100 -1 000 km², 1 000-10 000 km² oraz klasę dodatkową 10-300 km² (Overview of common intercalibration types, 2004).

W Polsce cieki zostały podzielone, zgodnie z systemem A RDW, na cztery kategorie wielkościowe w zależności od powierzchni zlewni. W wyniku tego podziału zaproponowano następujące nazwy klas: małe cieki (10 -100 km²), rzeki (100 -1000 km²), średnie rzeki (1000 -10 000 km²) i wielkie rzeki ( > 10 000 km²).

•    Geologia podłoża

Najbardziej problematycznym parametrem w typologii jest geologia. Niejasności wynikają głównie z tego, iż Ramowa Dyrektywa Wodna zakłada nieprecyzyjny podział na geologię krzemionkową, wapienną i organiczną. W przeważającej części państwa europejskie zakładają, iż podłoże geologiczne wód przekłada się wprost na chemizm wód. Dla rozróżnienia geologii

14