130859470

Aktualizacja wykazu JCWP i SCWP dla potrzeb kolejnej aktualizacji planów w latach 2015-2021 wraz z weryfikacją typów wód części wód

r.). Na Łotwie wyróżnia się trzy klasy głębokości jezior: jeziora bardzo płytkie o głębokości mniejszej niż 2 m, płytkie o głębokości 2-9 m oraz głębokie, powyżej 9 m głębokości (Springe, 2004 r.). Natomiast w typologii jezior włoskich uwzględnione są tylko dwie klasy głębokości średniej: poniżej i powyżej 15 m, i to tylko w odniesieniu do jezior położonych na podłożu wapiennym na wysokości mniejszej niż 800 m n.p.m. (Buraschi et al. 2005 r.).

Powszechnie uważa się, że zróżnicowanie ekologiczne jezior płytkich i głębokich wynika głównie z ich odmiennej dynamiki mas wodnych, a więc od występowania lub nie stratyfikacji termicznej. Dlatego też często przyjmowany jest podział na jeziora stratyfikowane i niestratyfikowane, bez sztywnego ustalania wartości granicznych dla głębokości. Podejście takie stosuje się między innymi w Niemczech (Mischke, Nixdorf i Behrendt, 2002 r.; Mathes, Plambeck i Schaumburg, 2002 r.; Mathes, Plambeck i Schaumburg, 2003 r.), gdzie za jeziora stratyfikowane uznawane są te zbiorniki, w których stratyfikacja utrzymuje się co najmniej trzy miesiące, a także w Finlandii (Pilke i in., 2002 r.).

W Polsce średnia głębokość około 23% jezior nie przekracza 3 m, natomiast jezior o głębokości średniej ponad 15 m jest zaledwie 2%. Większość jezior polskich charakteryzuje się zatem głębokością średnią w granicach 3-15 m i należy do klasy jezior płytkich według RDW. Grupa ta obejmuje zbiorniki zarówno stratyfikowane, jak i mieszane. Dlatego też w typologii jezior Polski uzasadnione jest zastąpienie kryterium głębokości średniej podziałem na jeziora stratyfikowane i niestratyfikowane.

W pan-europejskiej interkalibracyjnej typologii jezior stosowane jest natomiast kryterium głębokości średniej (typ LCB-1 obejmuje jeziora płytkie w rozumieniu RDW, czyli o głębokości średniej 3-15 m, a typ LCB-2 obejmuje jeziora bardzo płytkie, <3 m głębokości średniej). Oznacza to, że w typie jezior płytkich LCB-1 mogą znajdować się jeziora zarówno stratyfikowane, jak i polimiktyczne, co wydaje się podejściem dość dyskusyjnym ze względu na odmienne funkcjonowanie tych dwóch typów miktycznych ekosystemów.

• Geologia podłoża

Najwięcej wątpliwości i rozbieżności w sposobie ujmowania nastręcza krajom europejskim kryterium geologiczne. Proponowany w Dyrektywie podział na geologię krzemianową,