130859810

16 Wprowadzenie

przepisami na uzyskanie wyników giy, albo prognozami takich wyników - trzeba przestudiować, w jaki sposób pojedynczy gracze podejmują decyzje w sytuacjach „strategicznej niepewności” (bez pewnej wiedzy o przyszłych decyzjach innych graczy).

Poważnym problemem teorii gier niekooperacyjnych jest fakt, że jej narzędzia są często bardzo trudne do zastosowania w konkretnych przypadkach. Stworzenie prostego modelu z konieczności skutkuje rezygnacją z uwzględnienia w nim części powiązań strategicznych. Ponadto, nawet analiza prostych gier może się okazać bardzo skomplikowana. Teoria gier jest w pewnym stopniu sztuką budowania modeli, które są dostatecznie proste do przeanalizowania, ale jednocześnie dostatecznie bogate, żeby dało się w nich uchwycić właściwe intuicje i znaleźć źródło nowych obseiwacji. Istotnie, proces wynajdywania interesujących modeli jest często najbardziej satysfakcjonującym i wzbogacającym wiedzę elementem pracy teoretycznej. Z jednej strony teoretyczne modele dostarczają skutecznych sposobów szufladkowania i katalogowania naszej wiedzy, ale z drugiej - wysiłek dopasowania prostego modelu matematycznego do niezmiernie skomplikowanych scenariuszy realnego świata często pomaga rozwijać intuicję. Postaram się wykorzystać materię tej książki do naświetlenia pożytków wynikających z procesu tworzenia modeli; będzie to uzupełnieniem prezentacji najważniejszych pojęć teoretycznych bez pogrążania się w matematycznych szczegółach.

Kontrakt i teoria gier kooperacyjnych

W pewnych przypadkach wygodnie jest uprościć prowadzoną analizę odchodząc od idei, żeby wszystkie decyzje traktować jak akty indywidualne - a więc odchodząc od szablonu teorii gier ściśle niekooperacyjnych. Na przykład, zamiast opisywać skomplikowane oferty, kontrpropozycje i gesty dostępne ludziom prowadzącym negocjacje, można czasem z pożytkiem zrezygnować z modelowania procedury negocjacyjnej i skupić się wyłącznie na wyniku negocjacji jako rezultacie wspólnego działania. Analiza ludzkiego zachowania w modelach opisujących wspólne działanie wymaga jednak innych środków niż te, których używa się w środowisku całkowicie niekooperacyjnym; ta alternatywna teoria nazywa się „teorią gier kooperacyjnych”.

Teoria gier kooperacyjnych jest często preferowanym narzędziem w analizie relacji związanych z zawieraniem kontraktów, kiedy strony negocjują, a potem wspólnie zgadzają się na warunki ugody. Zawieranie kontraktów to spora część wszystkich sytuacji strategicznych. W pewnych przypadkach kontrakty są jednoznaczne i zawierane w formie pisemnej, na przykład między pracownikiem a dyrektorem, między właścicielem domu a przedsiębiorstwem budowlanym, mię-