1313878199

OD REDAKCJI

Niezależnie od wielu pozycji z zakresu psychologii muzyki i psychologicznej problematyki kształcenia muzycznego, wydanych w Centralnym Ośrodku Pedagogicznym Szkolnictwa Artystycznego (vide bibliografie w zeszytach 100, 120, 139), COPSA rozpoczął wydawanie specjalnego cyklu z tego zakresu, „Materiałów do psychologii muzyki", adresując go zarówno do coraz szerszego grona specjalistów w tej dziedzinie psychologii, jak i pedagogów i studentów szkół muzycznych, pragnących pogłębić swą wiedzę ogólną.

Pierwszy zeszyt z tego cyklu, a 116 w kolejności wydawnictw COPSA, obejmował prace Marii Manturzewskiej i Haliny Kotarskiej, referujące systematycznie zagadnienia struktury, czynników rozwoju i metod pomiaru zdolności muzycznych. Zeszyt drugi (123) przyniósł wyniki odrębnie prowadzonych badań Jana Wierszyłowskiego i Krzysztofa Polakowskiego nad celowością i możliwością pomiaru tak zwanej muzycznej pamięci wykonawczej, jako niezmiernie istotnego składnika uzdolnień muzycznych.

Niniejszy, trzeci w cyklu, a 149 z kolei zeszyt, przynosi badania przeprowadzone pod kierunkiem Marii Manturzewskiej, stawiające dalszy i, jak się wydaje, dość zasadniczy krok na drodze poszukiwań zarówno obiektywnych metod pomiaru przydatności do muzycznego kształcenia, jak i celowości i granic stosowania takich metod. Referowane badania odnoszą się do szeroko rozumianych wyznaczników powodzenia w studiach muzycznych, a więc osobowości, uzdolnień ogólnych i specjalnych, zainteresowań, stylu pracy i czynników środowiskowo-biograficznych itp. Należy podkreślić, że badania te stanowią jakby uwieńczenie psychologicznych prac badawczych, podejmowanych w COPSA, nad czynnikami powodzenia w studiach muzycznych¹.

Profesor Witold Rudziński, recenzujący sprawozdanie Marii Manturzewskiej z przeprowadzonych badań stwierdza: „Potrzeba takich badań znajduje się poza wszelką dyskusją. Przy potężnie rozbudowanym szkolnictwie muzycznym, stosuje się nadal tradycyjne metody oceny, godne nazwy »impresjonizmu«, oparte na kapryśnych, zmiennych i rozbieżnych przesłankach. Potrzeba uporządkowania tej dziedziny, jej obiektywizacji, propozycji metod bardziej pewnych i sprawiedliwych, nasuwa się nieodparcie". Stąd cel badań został określony jako sprawdzenie przydatności wybranego zestawu metod diagnozy psychologicznej dla potrzeb polskiego szkolnictwa muzycznego, zbadanie związku wyników testowych z powodzeniem w studiach muzycznych na poszczególnych poziomach nauczania. Praktycznym celem zamierzonych badań miało być dostarczenie psychologom współpracującym ze szkołami muzycznymi metod umożliwiających podejmowanie decyzji w zakresie preorientacji zawodowej dla kandydatów do szkół muzycznych II stopnia i wyższych, diagnozy przyczyn trudności i niepowodzeń w studiach muzycznych, selekcji kandydatów do szkół muzycznych różnych stopni, ognisk muzycznych, zespołów muzycznych itp.

1

Por. W. Jankowski, H. Kotarska, Z badań nad czynnikami powodzenia w studiach muzycznych, „Psychologia Wychowawcza ", 1968, 5.