1313878201

OD AUTORKI

Inicjatywa przeprowadzenia badań nad zestawem metod diagnozy psychologicznej dla potrzeb polskiego szkolnictwa muzycznego, wysunięta w 1967 roku przez Centralny Ośrodek Pedagogiczny Szkolnictwa Artystycznego, ściślej przez jego ówczesną Sekcję Psychologiczno-Pedagogiczną, jest kontynuacją prowadzonych w COPSA od 1956 roku prac badawczych nad czynnikami powodzenia w studiach muzycznych, a w szczególności - metodami pomiaru uzdolnień muzycznych.

Kierownictwo naukowe tych badań zostało powierzone Marii Manturzewskiej, autorce niniejszego sprawozdania, przedstawicielce Pracowni Psychometrycznej PAN, współpracującej od szeregu lat z COPSA nad problemem pomiaru zdolności muzycznych. Odpowiedzialność za merytoryczną i metodologiczną stronę tych badań, interpretacje wyników oraz za wszystkie braki tej pracy ponosi autorka, same jednak badania, ich realizacja i opracowanie wyników są rezultatem współpracy wielu osób. Ich entuzjazm i zrozumienie wagi problemu, zapał i szczere zaangażowanie w pracę umożliwił nie tylko realizację trudnego i obszernego programu badań, ale również doprowadzenie opracowania wyników do takiej postaci, aby mogły służyć praktyce psychologicznej i pedagogicznej.

Realizacja programu badań, ich kontynuacja i zakończenie, mimo likwidacji Pracowni Psychometrycznej PAN, jest w dużej mierze zasługą COPSA, a w szczególności jego Dyrektor mgr Kazimiery Goryńskiej, której na tym miejscu pragnę złożyć serdeczne podziękowanie.

Słowa uznania należą się również pani Halinie Kotarskiej, pracownikowi Sekcji Psychologiczno-Pedagogicznej COPSA, odpowiedzialnej za administracyjno-organizacyjną stronę badań realizowanych w niezwykle trudnych warunkach, bo w okresie likwidacji Pracowni Psychometrycznej PAN. Jej również osobiście jestem wdzięczna za życzliwość, czas i wysiłek poświęcony na uważne i krytyczne czytanie, korektę wszystkich sprawozdań z kolejnych etapów badań, za cenne uwagi i sugestie w czasie opracowywania niniejszego raportu, za cierpliwe i wyrozumiałe towarzyszenie mi w kolejnych etapach analiz.

Chciałabym również podkreślić cenny wkład w realizację programu badań i opracowanie ich wyników Profesora Witolda Rudzińskiego, Kierownika Katedry Teorii Muzyki Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie. Z jego inicjatywy, jako ówczesnego prorektora, uczelnia ta włączyła się do współpracy nad realizacją programu, a następnie, po likwidacji Pracowni Psychometrycznej PAN, przejęła część jej obowiązków, włączając w program prac badawczych Katedry Teorii Muzyki te etapy kontrolnych analiz klinicznych zebranych materiałów, które nie były objęte pierwotnym projektem badań, a których przeprowadzenie okazało się konieczne ze względu na potrzebę weryfikacji niektórych hipotez dotyczących związku cech osobowości z powodzeniem w studiach muzycznych. Profesorowi Rudzińskiemu chciałabym w tym miejscu podziękować również za to, że zechciał zadać sobie trud wnikliwego i uważnego przeczytania niniejszego sprawozdania, za niezwykle cenne uwagi i sugestie, za to, że przez cały czas naszej współpracy z PWSM służył zawsze życzliwą pomocą, poparciem oraz zrozumieniem wagi i znaczenia problemów psychologicznych związanych z pedagogiką muzyczną i upowszechnianiem muzyki.

OD AUTORKI