skanuj0123 (Kopiowanie)

0.8. Czułość niektórych metod

Dosifpnoić biologia

Poprawne przeprowadzenie badań dostępności biologicznej na podstawi® pomiaru stężenia substancji leczniczej w osoczu i określenia 3 wymienionych wyżej parametrów wymaga odpowiedniej metody analitycznej, pozwalającej na oznaczanie nie zmienionej substancji leczniczej w obecności jej metabolitów oraz odpowiedniego ustawiania badań.

Metodami analitycznymi stosowanymi przy ocenie dostępności biologicznej są głównie metody immunologiczne (radio- i enzymoimmunologiczne),

chromatograficzne, spektrofluorymetryczne, a w przypadku antybiotyków również mikrobiologiczne. W niektórych przypadkach stosuje się także pomiar aktywności preparatów znaczonych trytem lub węglem ¹⁴C. Czułość tych metod przedstawiono na ryc. 10.8.

Dysponując odpowiednią metodą analityczną, można przystąpić do badań, dobierając odpowiednią grupę osób, na których te badania będą wykonane. Powinna to być dostatecznie duża (10-20 osób) grupa młodych (20-40 lat) mężczyzn lub mężczyzn i kobiet, odpowiadających pewnym ogólnie przyjętym normom masy ciała i wzrostu, bez jakichkolwiek zaburzeń ze strony układu krążenia, bez schorzeń przewodu pokarmowego, bez zakłóceń w układach enzymatycznych, z prawidłowym klirensem kreatyniny. Ponadto osoby te powinny otrzymywać właściwą dietęf co najważniejsze, nie zażywać żadnych leków w okresie przed i w czasie badań. Ten zasadniczy warunek uzupełnia zakaz picia alkoholu, a czasami nawet i palenia tytoniu. W tak dobranej grupie osób badania prowadzi się z reguły metodą krzyżową (crossover studies). Jeżeli celem tych badań jest ocena względnej dostępności biologicznej jakiegoś leku z nowo otrzymanej postaci, to po losowym podzieleniu wszystkich badanych na 2 grupy podaje się badaną postać leku (A) pierwszej grupie, a wzorcową postać leku (B) drugiej grupie (tab. 10.2). Po upływie odpowiednio długiego czasu Tabela 10.2

Zasada podwójnej metody krzyżoy