1629290278

welberga i Rotwanda w Warszawie, która w 1945 roku otrzymała status szkoły inżynierskiej. W lecie 1951 roku nastąpiło połączenie obu uczelni i w nowej strukturze organizacyjnej Politechniki został utworzony Wydział Lotniczy.

Dnia 25 listopada 1960 roku, w ramach reorganizacji Politechniki Warszawskiej, jedyny wówczas w Polsce Wydział Lotniczy został połączony z częścią Wydziału Mechanicznego Konstrukcyjnego i przybrał nazwę Wy-działu Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa (MEiL). Studia na MEiL w zakresie lotnictwa ukierunkowane są na prowadzenie badań, projektowanie, konstruowanie i sterowanie statkami powietrznymi.

Począwszy od 1978 roku na Politechnice Warszawskiej prowadzone jest także kształcenie w zakresie organizacji i sterowania ruchem lotniczym przez Zakład Inżynierii Transportu Lotniczego na Wydziale Transportu.

3. ZMIANY PROGRAMU STUDIÓW NA WYDZIALE MEIL W LATACH 1997-2003

Jeszcze do połowy lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku studia na MEiL prowadzone były w systemie jednolitym w zakresie dwóch kierunków: Mechaniki i Budowy Maszyn (na tym kierunku również na specjalności lotniczej) oraz Podstawowych Problemów Techniki. W roku 1997 zaplanowano głęboką reformę programu studiów mającą na celu uatrakcyjnienie studiów na Wydziale (a więc i zwiększenie naboru kandydatów), większe uelastycznienie i zindywidualizowanie programu studiów prowadzące w zamyśle do lepszego dopasowania umiejętności absolwentów do rynku pracy, większą możliwość realizacji zainteresowań studentów oraz lepsze wykorzystanie umiejętności kadry.

3.1. Studia jednolite

Wprowadzone od 1 października 1997 pięcioletnie, jednolite studia magisterskie oferowane były na trzech kierunkach: Automatyka i Robotyka, Mechanika i Budowa Maszyn oraz Iniynieria Środowiska. W ramach każdego kierunku występowały specjalności. Z kolei w ramach specjalności proponowane były różne tzw. ścieżki, zestawy przedmiotów prowadzące do dyplomu. I tak na kierunku Automatyka i Robotyka występowała jedna specjalność - Robotyka oferująca kształcenie na dwóch ścieżkach. Na kierunku Mechanika i Budowa Maszyn proponowane było studentom do wyboru siedem specjalności:

'r Energetyka Cieplna (7 ścieżek)

>    Aparatura Procesowa i Chłodnictwo

>    Inżynieria Jądrowa

>    Mechanika Stosowana (6 ścieżek)

>    Biomechanika

>    Inżynieria Bezpieczeństwa

>    Lotnictwo

W ramach specjalności Lotnictwo występowało 8 ścieżek:

>    Aerodynamika Układów >• Eksploatacja

>    Osprzęt Lotniczy

>    Podstawy Astronautyki

'r Samoloty i Szybowce

'r Silniki Lotnicze

>    Struktura Płatowców

y Śmigłowce

Na trzecim kierunku Iniynieria Środowiska studia odbywały się na specjalności Ekologiczne Problemy Techniki Cieplnej (2 ścieżki).

Poza przedmiotami wydziałowymi, specjalnościowymi i ścieżkowymi studenci mieli do wyboru szereg przedmiotów obieralnych prowadzących do dalszej indywidualizacji kształcenia. Ze względu na znaczną dowolność kształtowania programu ukończona specjalność (wpisywana do dyplomu) określana była ostatecznie przy kończeniu studiów. W ustalaniu konkretnego dla danego studenta programu studiów mieli pomagać indywidualni opiekunowie studentów, których przydzielano studentom po zakończeniu 1-go roku studiów. Przed rozpoczęciem kolejnego semestru (począwszy od trzeciego semestru) student składał w dziekanacie deklaracje, na jakie przedmioty będzie uczęszczał. Na ich podstawie tworzone były listy studentów uczestniczących w poszczególnych przedmiotach. Realizacja tak zindywidualizowanego programu studiów natrafiła na szereg problemów. Wymagała odpowiedniego i sprawnie działającego programu komputerowej obsługi dziekanatu, dużej dyscypliny wśród studentów i pracowników oraz znacznie zwiększała koszty kształcenia. Wystąpiły również trudności w egzekwowaniu wymaganych prerekwizytów do przedmiotów, w częstym wyborze przedmiotów obieralnych kosztem przedmiotów obowiązkowych (w tym wydziałowych przedmiotów podstawowych), aby tylko uzyskać niezbędną liczbę zaliczonych kredytów potrzebnych do rejestracji na następny semestr. W ten sposób zaliczenie trudniejszych przedmiotów wydziałowych było odsuwane na wysokie semestry. Pomoc opiekunów i egzekwowanie przez nich odpowiedniej kolejności zaliczania przedmiotów okazała się iluzoryczna. W niektórych wypadkach wystąpiły również trudności w określeniu specjalności, jaką ukończył student.

3.2. Studia dwustopniowe

W roku akademickim 2000/2001, zgodnie z zaleceniami Senatu Politechniki Warszawskiej, Rada Wydziału MEiL podjęła decyzję o wprowadzeniu kształcenia dwustopniowego, najpierw na I stopniu (inżynierskim), a następnie na II stopniu (magisterskim). Decyzje Senatu PW ograniczały jednocześnie liczbę tygodniowego wymiaru godzin kształcenia (do 25-26 godzin) oraz narzucały minimalną liczbę godzin matematyki i fizyki umieszczonych w programach kształcenia na wydziałach. Decyzje te wywołały kolejne zmiany programu studiów na MEiL.

Od 1 października 2001 roku rozpoczęto na Wydziale kształcenie w systemie studiów dwustopniowych -I stopień, 8 semestrów, II stopień, 3 semestry - na tych samych co poprzednio kierunkach studiów, ale przy znacznym ograniczeniu liczby specjalności i ścieżek. I tak na kierunku Automatyka i Robotyka występowała jedna ścieżka na specjalności Robotyka. Na kierunku Mechani-