ścią ciągnąca tych ciągarek może być łańcuch, lina i niekiedy cylinder hydrauliczny, poruszający wózek, w którym zamocowane są kleszcze chwytające ciągnione pasmo,
2) ciągarki do drutu w kręgach, w których siłę ciągnącą wywołują obracające się bębny lub pierścienie i odpowiednio do tego nazywa się je ciągarkami bębnowymi lub pierścieniowymi.
Rys. 1.14. Ciągarka łańcuchowa; 1 - łoże, 2 - wózek, 3 - łańcuchy drabinkowe, 4 - koła łańcuchowe, 5 - przekładnia zębata, 6 - silnik elektryczny, 7 - ciągadło, 8 - łańcuch, 9 - przekładnia i silnik elektryczny, 10 - sprzęgło cierne
Rys. 1.15. Jednobębnowa ciągarka do produkcji drutu; 1 - bęben, 2 - rozwijarka, 3 - ciągadło, 4 - przekładnia zębata stożkowa, 5 - przekładnia zębata (reduktor), 6 - silnik elektryczny
Prosta ciągarka łańcuchowa przedstawiona jest na rys. 1.14. Po łożu 1 posuwa się wózek 2 z zamocowanymi na nim uchwytami. Wózek zaczepiany jest do łańcucha drabinkowego 3. Łańcuch poruszany jest przez koło zębate łańcuchowe 4 napędzane silnikiem elektrycznym 6 przez przekładnię pasową 5. Przekładnia jest połączona z wałem silnika za pomocą sprzęgła ciernego 10, zabezpieczającego łańcuch przed zerwaniem. W uchwytach wózka mocuje się końce metalu przewleczonego przez otwór ciągadła 7. Po ukończeniu ciągnienia powrót wózka na stronę ciągadła odbywa się samoczynnie. Ciągarki ławowe są budowane o sile ciągnienia od kilku N do około 2000 kN (tj. do około 200 T), a ich prędkości wahają się od 0,1 do 1.0 m/s. Na ciągarkach tych możemy wykonywać odcinki o długości do 30 m (rzadko do 60 m). Dlatego wyroby o małych przekrojach, nadające się do zwijania w kręgi, są przeciągane za pomocą ciągarek bębnowych.
Najprostsza ciągarka jednobębnowa składa się z ciągadła i napędzanego bębna (rys. 1.15).
Ciągarek jednobębnowych używa się do ciągnienia drutów o większych średnicach: 6 -16 mm. Stosowane prędkości ciągnienia wynoszą 0,3-4,0 m/s. Do ciągnienia drutów o mniejszych średnicach stosuje się ciągarki wielostopniowe.
78