1933501448

Coriolisa. Kierunek jej działania jest zawsze prostopadły do kierunku ruchu powietrza, dlatego wiatr początkowo południowy zaczyna powoli skręcać na prawo i staje się stopniowo wiatrem południowo-południowo-zachodnim, południowo-zachodnim, aż w końcu stanie się wiatrem zachodnim. Widzimy, że w czasie ruchu cząsteczki powietrza, walczą o nią dwie siły - siła gradientu barycznego G i siła Coriolisa C. W miarę jak wzrasta siła gradientu , wzrasta także i siła Coriolisa ( gdyż zwiększa się prędkość wiatru ). W końcu jednak siły te się równoważą, a powietrze, które miało początkowo trafić na północ - płynie ku wschodowi. Wynika z tego, że każdy ruch odbywający się w kierunku południkowym na półkuli północnej zostaje odchylany w prawo, a na półkuli południowej w lewo.

Siła odśrodkowa działa także podczas ruchu cząsteczki wzdłuż torów krzywoliniowych. Przy niewielkich promieniach krzywizn torów przemieszczania się cząsteczek wartość siły odśrodkowej jest mała, jednak przy dużych prędkościach wiatru i małych promieniach krzywizny wartość tej siły może być większa od wartości siły gradientu barycznego. Siła ta zorientowana jest zawsze wzdłuż promieni toru w kierunku jego wypukłości.

Siła tarcia wpływa tak na zmniejszenie prędkości ruchu cząsteczek, jak i na zmianę kierunku ruchu cząsteczki odchylając go o 30° w kierunku niskiego ciśnienia. Działanie siły tarcia możemy podzielić na działanie tarcia zewnętrznego o działaniu ograniczonym do grubości warstwy 500 - 1000 m i działanie tarcia wewnętrznego. To ostatnie , polegające na tym, ze sąsiednie warstwy powietrza poruszając się z różnymi prędkościami oddziałują wzajemnie na siebie ma o wiele większe znaczenie.

W wyniku działania wszystkich tych sił wiatr w wyżu wieje zgodnie z ruchem wskazówek zegara, a w niżu w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Ruchy wyrównawcze pomiędzy wyżem, a niżem przedstawiono na poniższym rysunku:

8