grupa zawodników water-polo, zaliczającego się do sportów średniego ryzyka. Prawie 45% zawodników tego sportu była świadkiem urazu zęba w czasie treningów lub zawodów (Hersberger S., 2012). Natomiast nielicznie
opublikowane źródła podają niski odsetek urazów zębów i kości twarzoczaszki wśród bokserów. Zazryn i wsp. na podstawie 8,5-letniego okresu obserwacji zawodowych bokserów wykazali, że urazy zębów stanowiły tylko 0,9% spośród wszystkich urazów, których doznali zawodnicy (Zazryn T.R., 2009). Natomiast Tanaka i wsp. w czasie 16 lat obserwacji różnych sportowców zanotowali zaledwie 2 przypadki złamań żuchwy u bokserów. Porównując, rugbiści i narciarze mieli około 7 razy więcej takich złamań (Tanaka N., 1996). Natomiast według Mosiejenko najczęstsze u bokserów są uszkodzenia w postaci: zwichnięć i złamań zębów oraz kości szczęk, a także mikrourazy, ujawniające się nieco później (Mojsiejenko R., 1996).
Do uszkodzenia zębów u młodzieży najczęściej dochodzi podczas zajęć sportowych: w szkole, na boisku szkolnym i w domu (Tzigkounakis V., 2008 ). Również z najnowszych badań wynika, że u norweskiej młodzieży oraz u dzieci połowa z odnotowanych obrażeń w obrębie zębów miała miejsce w czasie godzin spędzonych w szkole. Przyczyniają się do tego wypadki na rowerze, upadki na podłogę, schody, bieg oraz sport (Skeie M.S., 2010). Potwierdzają to badania z Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej AM w Gdańsku (lata 1995-2000), gdzie stwierdzono urazy zębów u 89 osób amatorsko uprawiających kolarstwo na ogólną liczbę 2611 poszkodowanych, które doznały urazy zębów (Zienkiewicz J., 2004). Tematyka urazowości jest ciągle badana; istnieją doniesienia, iż liczba poszkodowanych może ulec podwojeniu (Garlicki J., 2001).
W piśmiennictwie polskim nie ma danych dotyczących epidemiologii urazów zębów oraz ich profilaktyki w boksie amatorskim i zawodowym, a piśmiennictwo światowe jest bardzo ograniczone. Brakuje również jakichkolwiek danych nawiązujących do wiedzy bokserów oraz ich trenerów na temat pierwszej pomocy po urazie zębów. Opublikowane dotychczas badania były przeprowadzane na nielicznych grupach bokserów, najczęściej w zestawieniu z innymi sportami walki.
12