1933502156

u 1 na 300 pacjentek (60). Inne groźne efekty uboczne to zespół toczniopodobny oraz żółtaczka cholestatyczna (61).

Większość autorów preferuje stosowanie PTU, z uwagi na jego mniejsze przechodzenie przez łożysko związane z lepszym wiązaniem z albuminą i z uwagi na opisywane przypadki aplazji skóry głowy po tiamazolu (62). Ostatnie doniesienia o przypadkach ciężkiego uszkodzenia wątroby u dzieci i dorosłych leczonych PTU spowodowały dyskusję nad potencjalnym hepatotoksycznym działaniem tego leku u ciężarnej lub jej płodu. Z tego względu rozważa się, czy w II i III trymestrze ciąży nie byłoby bezpieczniejsze stosowanie metimazolu zamiast PTU.

Strategia „zablokuj i zastąp” (duże dawki tyreostatyków w połączeniu z substytucyjnymi dawkami tyroksyny) jest przeciwwskazana w trakcie ciąży. Wynika to z faktu, że hormony tarczycy przenikają przez łożysko w mniejszym stopniu niż tyreostatyki i tym samym mogą nie zapobiegać działaniu tych leków na tarczycę płodu (3).

Biorąc pod uwagę że tyreotoksykoza wiąże się z istotnym ryzykiem powikłań dla matki i płodu, niezbędne jest jak najwcześniejsze rozpoznanie tego schorzenia i wybór prawidłowego postępowania.

Stężenie TRAb powinno być oznaczone przed ciążą oraz pod koniec II trymestru u kobiet z wywiadem w kierunku choroby Gravesa-Basedowa. W przypadku ciężarnych z podwyższonym stężeniem tych przeciwciał lub kobiet leczonych lekami przeciwtarczycowymi powinno zostać wykonane badanie ultrasonograficzne (USG) płodu celem wykluczenia zaburzeń tarczycy np: obecności wola lub wad serca. Wystąpieniu nadczynności tarczycy u płodu sprzyja wysokie stężenie TRAb po 24 tygodniu ciąży występujący także u matki u której wykonano przed ciążą ablacyjne leczenie z powodu choroby Gravesa-Basedowa.

Po tyreoidektomii łub leczeniu tyreostatykami obserwowany jest stopniowy zanik TRAb w surowicy. W przypadku leczenia ^,3II podwyższone miano tych przeciwciał utrzymuje się około roku ale mogą być one stwierdzane nawet po 5 latach od leczenia jodem promieniotwórczym. Z tego powodu należy zastanowić się czy nie byłoby zasadne wydłużenie czasu do koncepcji po leczeniu ^l31I powyżej 6 miesięcy, aby zmniejszyć ryzyko zaburzeń funkcji tarczycy płodu.

20